ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΖΥΓΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΥΣ ;

Λίγες ώρες μετά τη δημοσιοποίηση της επιστολής του Ευκλείδη Τσακαλώτου προς τους θεσμούς, σύσσωμη η Αντιπολίτευση πέρασε στην αντεπίθεση εξαπολύοντας σφοδρή επίθεση κατά του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και κατά του Υπουργού Οικονομικών. 

Ο εκπρόσωπος τύπου της Ν.Δ. Βασίλης Κικίλιας με δήλωσή του on camera, μίλησε για «επιστολή μετάνοιας και υποτέλειας» και για εξευτελισμό.

Αυτή η δήλωση Κικίλια με γύρισε 3 χρόνια πίσω, όταν με τα ίδια ακριβώς λόγια ο Σκουρλέτης σχολίαζε τις δηλώσεις της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου.

Είναι λάθος αν πιστεύουν κάποιοι πως με την εναλλαγή ρόλων και την επανάληψη των ίδιων ξύλινων δηλώσεων, είναι δυνατόν να οδηγηθούμε σε θετικό σημείο.

Τα τελευταία επτά μνημονιακά χρόνια, από όταν άνοιξε ο Γιώργος Παπανδρέου την κερκόπορτα στο Καστελόριζο, η Ελλάδα έχασε την Εθνική της κυριαρχία και την Εθνική της αξιοπρέπεια.

Επτά χρόνια, που είναι γεμάτα εξευτελισμούς και συμπεριφορές υποτέλειας.

Όλοι οι εξευτελισμοί όμως, είναι ίδιοι, κι όλες οι υποτελείς συμπεριφορές μυρίζουν την ίδια δουλοπρέπεια και υποταγή. Κι είναι αστείο να προσπαθούμε να ζυγίσουμε τους εξευτελισμούς για να δούμε ποιος είναι βαρύτερος.

Όσο εξευτελισμός ήταν η σιωπή του τότε Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, τον Νοέμβριο του 2011 στις Κάννες, όταν ο Σαρκοζί αντέδρασε εξοργισμένα με υβριστικό και προσβλητικό τόνο εναντίον του Παπανδρέου, άλλο τόσο εξευτελισμός ήταν τον Αύγουστο του 2012, όταν ο τότε Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς σε συνέντευξη τύπου με την Μέρκελ, απάντησε στο ερώτημα Γερμανού δημοσιογράφου σχετικά με το αντιμνημονιακό του παρελθόν, με το αποστομωτικό «ουδείς αναμάρτητος».

Όπως ίδιος εξευτελισμός ήταν και τον Ιούλιο του 2015, όταν η διαπραγμάτευση του Τσίπρα οδήγησε σε νέο μνημόνιο, μετά από το «ΟΧΙ» που τελικά έγινε «ΝΑΙ».

Δεν πρόκειται να πάμε μπροστά σαν χώρα αν συνεχίσουμε να ζυγίζουμε…

Κι είναι πρόστυχο, την ώρα που η Ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε προθανάτια κατάσταση, κάποιοι να παίζουν με την υστεροφημία τους, χτίζοντας το πολιτικό τους μέλλον σαν να μην έχουν παρελθόν.

Μάλλον, το πολιτικό προσωπικό είναι πολύ ανώριμο για να μην έχει αντιληφθεί σε ποιο σημείο βρίσκεται η Ελλάδα μας….

Διότι αν το είχε αντιληφθεί, έπρεπε να καθίσουν όλοι μαζί σε ένα τραπέζι για να καταλήξουν από κοινού σε ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης.

Σ` αυτή τη λογική δεν χωράνε οι αντιπολιτευτικές κορώνες, αλλά μόνο η Εθνική Στρατηγική.

Εθνική Στρατηγική για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση και να σχεδιαστεί ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης για έξοδο από τη κρίση.

ΜΝΗΜΕΣ 2007 - 2008

Είναι η περίοδος, που η Εθνικά υπερήφανη και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική του Κώστα Καραμανλή ενόχλησε κάποια ξένα «κέντρα».

Ήταν 17 Μαρτίου 2007 στην Αθήνα, όταν υπογράφηκε από Ελλάδα, Ρωσία και Βουλγαρία, η τελική συμφωνία κατασκευής του διαβαλκανικού αγωγού μεταφοράς πετρελαίου «Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης», από την Κασπία Θάλασσα.

Νωρίτερα, στις 7 Φεβρουαρίου 2007, είχε υπογραφεί στο Μπουργκάς το κείμενο της Διακρατικής Συμφωνίας.

Ο αγωγός μήκους 280 χλμ.,  εκ των οποίων 135 χλμ. σε Ελληνικό έδαφος,  θα έχει αρχικά τη δυνατότητα μεταφοράς 35 εκ. τόνων πετρελαίου ετησίως με δυνατότητα αναβάθμισης στα 50 εκ. τόνους.

Σαν ιδέα, διαμορφώθηκε το1993, όταν εκπονήθηκε και η προκαταρκτική μελέτη του έργου, αλλά η υπογραφή μνημονίου συνεργασίας έγινε μετά από 12 χρόνια, τον Απρίλιο του 2005 στη Σόφια, με τη συνάντηση του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν, του Βούλγαρου προέδρου Γκεόργκι Παρβάνοφ και του Έλληνα πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Τέλος διέλευσης (ως αντισταθμιστικό όφελος της τοπικής κοινωνίας) : 1 € ανά διερχόμενο τόνο.

Λίγους μήνες αργότερα, το καλοκαίρι του 2007, συνέβησαν εκτεταμένες πυρκαγιές σε πολλά μέρη της χώρας, καίγοντας 63 ανθρώπους, 1.500 σπίτια και περισσότερα από 2,7 εκ. στρέμματα γής.

Λίγα χρόνια μετά, αποκαλύφθηκε ανάμειξη παρακρατικών «κέντρων» στη σωρεία αυτών των εμπρησμών που εντάσσονταν σε γενικότερο σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας

Είχαν βέβαια προηγηθεί κάποιες προειδοποιήσεις.

Αρχικά ένα άρθρο (14 Μαρτίου 2007) της Τουρκάλας δημοσιογράφου Zeyno Baran στο Αμερικανικό περιοδικό NATIONAL REVIEW, που προειδοποιούσε την Ελλάδα για τους κινδύνους της Ελληνορωσικής συμφωνίας.

Κι αργότερα (29 Ιουνίου 2007) ένα άρθρο στο ΒΗΜΑ του Αμερικανού βοηθού Υπουργού Εξωτερικών Matthew Bryza, που απευθυνόταν στον Καραμανλή : «μην προχωράς με τον αγωγό».

Λίγο αργότερα, στις 23 Αυγούστου 2007, ο Matthew Bryza και η Zeyno Baran παντρεύτηκαν στην Κωνσταντινούπολη.

Ήταν η μέρα που ξεσπούσαν 170 πυρκαγιές στην Πελοπόννησο….

Η επόμενη χρονιά, το 2008, επεφύλασσε άλλου είδους «εκπλήξεις».

Καθοριστικός μήνας ο Απρίλιος….

Στην αρχή του (2-4 Απριλίου 2008), ήταν η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι  που μεταξύ των θεμάτων ήταν και η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Τότε, παρά τις «υψηλές» πιέσεις των ΗΠΑ, ο Κώστας Καραμανλής άσκησε βέτο, ξεκαθαρίζοντας ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχτεί την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ από τη στιγμή που δεν έχει εξευρεθεί αμοιβαία αποδεκτή λύση και ότι οποιαδήποτε λύση βρεθεί θα πρέπει να έχει την έγκριση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και να είναι μόνιμη και όχι προσωρινή.

Στο τέλος του, (29 Απριλίου 2008), υπεγράφη στο Κρεμλίνο παρουσία των Κώστα Καραμανλή και Βλαντίμιρ Πούτιν, η Διακρατική Συμφωνία για την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου South Stream.

Με το έργο αυτό, θα μεταφέρονταν περίπου 10 δις. κυβικά μέτρα αερίου ετησίως από τη Ρωσία προς την Ευρώπη μέσω της Βουλγαρίας και της Ελλάδας, με όδευση μέσω της Μαύρης Θάλασσας. Παράλληλα, μέρος των ποσοτήτων αυτών θα χρησιμοποιείτο και για την τροφοδότηση της Ελληνικής αγοράς.

Η ανακοίνωση του «Southstream», «ενόχλησε» τον  Αμερικανό βοηθό Υπουργού Εξωτερικών Matthew Bryza, και απέστειλε  στον τότε Έλληνα πρέσβη στην Ουάσινγκτον κ. Αλέξανδρο Μάλια το ακόλουθο τηλεγράφημα : «Πρόκειται για μια ολέθρια ενέργεια του πρωθυπουργού Καραμανλή. Δεν συνεργαζόμαστε στα ζητήματα ενεργειακής ασφάλειας; Αν ναι, τότε δεν έπρεπε τουλάχιστον να μας είχατε στείλει μια προειδοποίηση;».

Κατά την συνάντηση στο Κρεμλίνο στις 29 Απριλίου 2008, ο Βλαντίμιρ Πούτιν είχε ενημερώσει τον Κώστα Καραμανλή για τις «αντιδράσεις» που θα ακολουθήσουν στην Ελλάδα.

Μάλιστα είχε επιμείνει ο Βλαντίμιρ Πούτιν, ότι : «Από τα Μ.Μ.Ε. θα προέρθουν οι αντιδράσεις...».  

Και δικαιώθηκε απόλυτα…

Σε 4 μήνες από τότε ξέσπασε το «σκάνδαλο» του Βατοπεδίου.

Και λίγους μήνες αργότερα, τον Δεκέμβριο του 2008, εμφανίστηκαν οι κουκουλοφόροι.

Μετά την δολοφονία του Γρηγορόπουλου από ένα ειδικό φρουρό της ΕΛΑΣ στα Εξάρχεια, ακολούθησε μια σειρά πανελλαδικής εμβέλειας άριστα οργανωμένων ταραχών, ιδιαίτερα στην Αθήνα, που υπήρξαν επεισόδια, φωτιές και μεγάλες υλικές καταστροφές γραφείων, καταστημάτων, δημοσίων και ιδιωτικών κτηρίων. Εξέγερση την χαρακτήρισαν κάποιοι, αλλά ευτυχώς, μέσα στις ακραίες φωνές που ακούγονταν, επεκράτησε η νηφάλια λογική του Προκόπη Παυλόπουλου και δεν υπήρξε επιδείνωση της κατάστασης.

Αργότερα, ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Ν. Ορνεράκη, ανάμεσα στις προπαρασκευαστικές ενέργειες του Σχεδίου «Πυθία 1», ενέταξε στη δικογραφία και τα επεισόδια του Δεκεμβρίου του 2008.

Είχε δηλώσει τότε η συνήγορος της οικογένειας Γρηγορόπουλου, Ζωή Κωνσταντοπούλου, ότι : «Η δίωξη επιβεβαιώνει τη θέση της οικογένειας Γρηγορόπουλου ότι το βράδυ της εν ψυχρώ δολοφονίας του 15χρονου παιδιού έδρασαν κέντρα που επιζητούσαν νεκρό εφαρμόζοντας ευρύτερο σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας».

Αυτά τα «κέντρα» που χρησιμοποιούν ειδικές υπηρεσίες για την αποσταθεροποίηση των ανυπάκουων κρατών. 

Υπηρεσίες, που σε ελάχιστο χρόνο οργάνωσαν και εκτέλεσαν το σχέδιο.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΣΜΟΣ μπορούν να είναι το ίδιο ;

Είναι δύο διαφορετικές έννοιες ή μπορούν να ενσωματωθούν σε μία ;

Η προσέγγιση δεν είναι δύσκολη.

Τεχνοκράτης είναι ένα υψηλόβαθμο στέλεχος, συνήθως του ιδιωτικού τομέα, με ανώτατη εκπαίδευση και κατάρτιση, που κατέχει υψηλή εμπειρία σε συγκεκριμένο τομέα, και ασκεί τη διοίκησή του με βάση την μελέτη των αντικειμενικών δεδομένων και των οικονομικών μηχανισμών, χωρίς υποχρεωτικά να λαμβάνεται υπόψη ο παράγοντας άνθρωπος.

Κάποιες φορές εσφαλμένα θεωρείται ως τεχνοκράτης ο καθηγητής πανεπιστημίου. Είναι όμως τελείως διαφορετικό ο πανεπιστημιακός δάσκαλος από τον ιδιωτικό manager.

Στη πολιτική, κυρίαρχο ρόλο έχει η ιδεολογία.

Ή αλλιώς, χωρίς ιδεολογία δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική.

Πολιτικός είναι το άτομο που ασχολείται με την πολιτική, δηλ. αυτός που ασκεί πολιτική. 

Η άσκηση της πολιτικής αποτελεί ιδιαίτερη δεξιότητα, διότι αφορά στην παραγωγή ιδεών και στον τρόπο εφαρμογής τους στο λαό, αφενός για τα θεμελιώδη ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης και υπόστασης όπως η ελευθερία, η ασφάλεια, η δικαιοσύνη, η παιδεία, η υγεία, ο πολιτισμός κλπ., και αφετέρου για όλα τα υπόλοιπα θέματα που αφορούν στο κοινωνικό σύνολο, στον πολίτη, στον εργαζόμενο, στον άνεργο κλπ.

Όταν προσεγγίζει ο πολιτικός τη κοινωνία, αυτό γίνεται για την προώθηση των ιδεών.

Πηγαίνει στη πλατεία, στο καφενείο, στη λαϊκή κλπ. για να μεταφέρει στη κοινωνία τις ιδέες του, τις προτάσεις του και την εφαρμογή τους. Τις ιδέες του, που εδράζονται στην ιδεολογία του και στις θέσεις του κόμματός του.

Διότι πολιτικό κόμμα, είναι μια συλλογικότητα που μέσα στην δημοκρατία οργανώνει τους πολίτες προτείνοντας ένα συγκροτημένο πλαίσιο προτάσεων – ιδεών, μέσα από το οποίο εκφράζει τις ιδεολογικές προτιμήσεις με αναφορά στο γενικό καλό και στο δημόσιο συμφέρον.

Το πολιτικό κόμμα και τα μέλη του συνεπώς έχουν ιδεολογική ταυτότητα.

Είναι προφανές, ότι άλλο είναι το πολιτικό κόμμα και άλλο η ιδιωτική επιχείρηση.

Είναι εύγλωττη πλέον η διαφορετικότητα πολιτικής και τεχνοκρατισμού.

ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΙΣΙΟΝ, «ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ» Ο ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΣ ΤΑ 210 ΔΙΣ ΕΥΡΩ

Η Κομισιόν παρενέβη ως αναμενόταν, στο θέμα της ΕΛΣΤΑΤ, τόσο με επιστολή υπογεγραμμένη από τον Αντιπρόεδρο κ. Ντομπρόβσκις και τους Επιτρόπους κ.κ. Μοσκοβιτσί και Τίσεν που εστάλη στον ΥΠΟΙΚ κ. Ευκλείδη Τσακαλώτο, όσο και με την ενημέρωση τύπου της Επιτρόπου Μαριάν Τίσεν.

Είναι τόσο μεγάλο και ειλικρινές το ενδιαφέρον τους για τον Ανδρέα Γεωργίου, ή υπάρχει κάτι άλλο ;

Η Κομισιόν, δηλαδή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ως θεσμικό όργανο της Ε.Ε. είναι η προϊσταμένη αρχή της Eurostat, δηλαδή της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, και εγγυόμενη την ανεξαρτησία της Eurostat και την ποιότητα των ευρωπαϊκών στατιστικών στοιχείων, φέρει ευθύνη για τις πράξεις – αποφάσεις του φορέα που προΐσταται.

Την επίμαχη περίοδο, γενικός διευθυντής της Eurostat ήταν ο κ. Βάλτερ Ραντερμάχερ και Επίτροπος οικονομικών και νομισματικών υποθέσεων της ΕΕ. ο κ. Όλι Ρέν,  

Η διόγκωση του ελλείμματος του 2009, ξεκίνησε από τον τότε Γ.Γ.ΥΠΟΙΚ Ηλία Πλασκοβίτη, μετά από εντολή των Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου, ώστε να δηλωθεί στη Eurostat στο 13,6% του ΑΕΠ και ολοκληρώθηκε από τον Ανδρέα Γεωργίου, φθάνοντας στο 15,4% του ΑΕΠ, ο οποίος τελικά επικύρωσε ως ΕΛΣΤΑΤ όλες τις επιμέρους διογκώσεις (νομιμοποιώντας συνεπώς το μνημόνιο), διότι άνευ επικύρωσης θα κατέρρεε δικονομικά όλο το «μνημονιακό δημιούργημα» και Εθνικά και Ευρωπαϊκά.

Για να ολοκληρωθεί το έργο της διόγκωσης του ελλείμματος του 2009, ο Ανδρέας Γεωργίου βρισκόταν σε διαρκή «συνεργασία» με τον επικεφαλής της Eurostat Βάλτερ Ραντερμάχερ και τον Επίτροπο Όλι Ρέν, σύμφωνα με τα περιεχόμενα των mails που έχουν ανταλλαγεί και περιλαμβάνονται στην δικογραφία.

Η εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου κα Ξένη Δημητρίου, στην αίτηση αναίρεσής της, τεκμηριώνει με σαφήνεια και κατηγορηματικότητα την τεράστια ζη­μία των 210 δις ευρώ που υπέστη το Ελληνικό Δημόσιο από τη μεθόδευση Γεωργίου, όπως και τους λόγους για τους οποίους ο Γεωργίου πρέπει να δικαστεί με την κα­τηγορία της ψευδούς βεβαίωσης στοιχείων, καθώς το έλλειμμα του 13,6% που είχε δη­λώσει ο πρώην Γ.Γ.ΥΠΟΙΚ Ηλίας Πλασκοβίτης στη Eurostat, έγινε 15,4% από τον Ανδρέα Γεωργίου.

Προχωρά όμως ακόμη περαιτέρω η κα Δημητρίου, επισημαίνοντας : «Ωστόσο, το ανωτέρω βεβαιωθέν δημοσιονομικό έλλειμμα ως πραγματικό περιστατικό ήταν ψευδές, αφού τεχνηέντως το διόγκωσαν» και αναλύει τους τρόπους της διόγκωσης.

Η διόγκωση του ελλείμματος του 2009, έγινε σε τέσσερα (4) βήματα :

1. Με την ένταξη στον θεσμικό τομέα της Γε­νικής Κυβέρνησης, για πρώτη φορά, δεκαεπτά (17) δημοσίων επιχειρήσεων (Αττι­κό Μετρό, ΕΤΕΡΠΣ, ΕΑΣ, ΕΛΓΑ, ΕΡΤ, EOT, ΕΘΕΛ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΗΣΑΠ, ΗΛΠΑΠ, Ηλεκτρομηχανική Κύμης Ε.Π.Ε., ΚΕΕΛΠΝΟ, Κοινωνία της Πληρο­φορικής, Μονάδα Οργάνωσης Διαχείρισης Αναπτυξιακών Προγραμμάτων Α.Ε., ΟΠΕΚΕΠΕ, ΟΣΕ, ΤΡΑΜ), δηλαδή επιχειρήσεων από τον θεσμικό τομέα των μη χρηματοδοτι­κών εταιρειών, με την αιτιολόγηση ότι προβλεπόταν η ένταξή τους από τον Κανονισμό (ΕΚ) 2223/1996 του Συμβουλίου της 25ης Ιουνίου 1996 περί του Ευρωπαϊκού Συστήματος Εθνικών και Περιφε­ρειακών λογαριασμών της Κοινότητας και στο Ευρωπαϊκό Σύστημα Λογα­ριασμών 1995 (ΕΣΟΑ).
2. Με την ένταξη στον θεσμικό τομέα της Γε­νικής Κυβέρνησης, περίπου 500 Ν.Π.Δ.Δ. και Ν.Π.Ι.Δ. χωρίς να έχει ελεγχθεί γι’ αυτά εάν εκπληρούνται οι προϋποθέσεις που τίθενται από τον ΕΣΟΑ 1995 για την ένταξή τους στον θεσμικό τομέα της Γε­νικής Κυβέρνησης.
3. Με την ένταξη στο έλλειμμα της Γε­νικής Κυβέρνησης, συνεπώς και στο χρέος, συνολικού ποσού  5,6 δις των νοσοκομειακών δα­πανών των ετών 2005 έως 2009, σύμφωνα με τα τιμολόγια που είχαν εκδοθεί από τους προμηθευτές, χωρίς να αφαιρεθούν από το ποσό αυτό οι δαπάνες προεξόφλησης ομολόγων που κατείχαν οι προμηθευτές. Οι δαπάνες αυτές ήταν : 20%-22% επί των νοσοκομεια­κών δαπανών του έτους 2008 και 30%-32% επί των νοσοκομεια­κών δαπανών του έτους 2009.
4. Με την ένταξη στο έλλειμμα της Γε­νικής Κυβέρνησης, συνεπώς και στο χρέος, της αγοραίας αξίας των συμφωνιών ανταλλαγής εκτός αγοράς (swaps) του 2001…, χωρίς αυτό να επιβάλλεται από το ΕΣΟΑ 1995.

Αυτό το Ευρωπαϊκό Σύστημα Λογα­ριασμών 1995 (ΕΣΟΑ), είναι που μνημονεύεται στην πρόσφατη επιστολή που έστειλε η Κομισιόν στην Κυβέρνηση, τονίζοντας ότι ο Ανδρέας Γεωργίου υπολόγισε ορθά το έλλειμμα.

Ο τρόπος αυτός υπολογισμού που ακολουθήθηκε για την Ελλάδα, κατηγορήθηκε από πολλούς την εποχή εκείνη, όπως από τον πρώην υπουργό κ. Χριστοδουλάκη, από τον μετέπειτα αναπληρωτή υπουρ­γό Οικονομικών στην κυβέρνηση Σαμαρά κ. Σταϊκούρα, από τον σημερινό διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Στουρνάρα κ.α., διότι εφαρμόστηκε με ένα απόλυτο και μονοσήμαντο τρόπο, χωρίς να χρησιμοποιηθούν οι υπάρχοντες βαθμοί ελευθερίας του Ευρωπαϊκού Συστήματος Λογαριασμών 1995 (ΕΣΟΑ), προς όφελος της Ελλάδος.

Διότι την στιγμή που εφαρμοζόταν αυτός ο τρόπος υπολογισμού στην Ελλάδα, η Γερμανία έβγαζε τα νοσοκομεία και το ΙΚΑ της από τον θεσμικό τομέα της Γενικής Κυβέρνησης και η Γαλλία περνούσε το κόστος του ασφαλιστικού στη France Telecom, δηλαδή εκτός θεσμικού τομέα Γενικής Κυβέρνησης, εκμεταλλευόμενες τους βαθμούς ελευθερίας του ΕΣΟΑ 1995 προς όφελός των.

«Δεν ήταν και πολύ σοφό αυτό που έγινε από την Κυβέρνηση. Έχω κι εγώ πολλά και σοβαρά ερωτήματα. Η κάθε χώρα χρησιμοποιεί το Σύστημα Εθνικών Λογαριασμών και τις “γκρίζες ζώνες” προς όφελός της. Δεν ωφελεί εδώ να κάνεις το καλό παιδί, γιατί όταν οι άλλοι μετακινούν τα γκολπόστ θα φας γκολ ! Έκανα το ερώτημα αν το BBC ή η France Telecom είναι στη Γενική Κυβέρνηση και δεν έχω πάρει ακόμα απάντηση. Η Γερμανία έβγαλε τα νοσοκομεία και το ΙΚΑ της από τη Γενική Κυβέρνηση» ήταν όσα είχε δηλώσει τότε ο σημερινός διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας.

Ο τρόπος υπολογισμού όμως που ακολούθησε ο Ανδρέας Γεωργίου ήταν ο τρόπος που συναποφάσισαν ο ίδιος ως πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ και ο επικεφαλής της Eurostat Βάλτερ Ραντερμάχερ, όπως προκύπτει από τα διαρκή mails και τις αλλεπάλληλες επικοινωνίες που είχαν, προκειμένου από κοινού να καταλήξουν στο ποιοί φορείς θα προστεθούν στο θεσμικό τομέα της Γενικής Κυβέρνησης για το έλλειμμα, και σε τι ποσοστό του ΑΕΠ πρέπει να φθάσει.

Αυτό φάνηκε και στην δικονομική διαδικασία που ακολούθησαν οι τότε οικονομικοί εισαγγελείς κ.κ. Γρηγόρης Πεπόνης και Σπύρος Μουζακίτης, που άσκησαν ποινική δίωξη κακουργηματικού χαρακτήρα στον τότε πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου για τις εξής πράξεις :

1. Ψευδή βεβαίωση κατά ΣΥΝΑΥΤΟΥΡΓΙΑ εις βάρος του Δημοσίου, υπό την ιδιαζόντως επιβαρυντική περίσταση της ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας του αντικειμένου του εγκλήματος.
2. Παράβαση καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση (άρθρα 1, 13 α΄, 14, 26, 27, 45, 51, 52, 53, 60, 61, 94, 98, 242§§3-1, 263Α Π.Κ. σε συνδ. με άρθρο 1 του Ν.1608/50 και άρθρο 259 Π.Κ.).

Οι πρώην Οικονομικοί Εισαγγελείς κ.κ. Γρηγόρης Πεπόνης και Σπύρος Μουζακίτης, έφτασαν στο σημείο να υποβάλουν την παραίτησή τους, αφήνοντας αιχμές για κυβερνητικές παρεμβάσεις στο έργο τους. 

Αντίστοιχες κυβερνητικές παρεμβάσεις ζητούσε και η πρόσφατη επιστολή που έστειλε η Κομισιόν στην Κυβέρνηση, και είναι αρκετά προσεγμένες τόσο η έγγραφη απάντηση του ΥΠΟΙΚ Ευκλείδη Τσακαλώτου «…εάν η Κομισιόν έχει προνομιακή επιστημολογική θέση να κρίνει την υπόθεση (κάτι που δεν διεκδικεί ο ίδιος ο Υπουργός), τότε έχει την ηθική υποχρέωση να την καταθέσει στην Ελληνική Δικαιοσύνη για να διευκολύνει το έργο της», όσο και η δήλωση του αναπληρωτή Υπ. Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλου.

Αυτή η συναυτουργία είναι που θέλει να αποφύγει η Κομισιόν, και είναι βέβαιο ότι και οι επιστολές αλλά και οι απειλές και οι εκβιασμοί θα πυκνώσουν. Θα είναι λυσσαλέες…

Διότι εάν τελικά οδηγηθεί ο Ανδρέας Γεωργίου σε τακτική δικάσιμο, και το Ελληνικό Δημόσιο έχει θέση πολιτικής αγωγής, τότε η καταδίκη του Γεωργίου για ψευδή βεβαίωση κατά συναυτουργία εις βάρος του Δημοσίου, θα υποχρεώσει την Κομισιόν σε αποζημίωση της ζη­μίας των 210 δις ευρώ που υπέστη το Ελληνικό Δημόσιο από τη μεθόδευση Γεωργίου.

ΕΘΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ – Η ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΚΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ

Φτάσαμε λοιπόν στο τέλος των ψευδαισθήσεων.

Από τα «λεφτά υπάρχουν» του Παπανδρέου μέχρι το «εμείς θα παίζουμε τη λύρα και αυτοί θα χορεύουν... πεντοζάλη» του Τσίπρα.

Από τους πρόθυμους τεχνοκράτες και τους βολικούς απολιτικούς μέχρι τους άφθαρτους νέους.

Όλα έχουν απομυθοποιηθεί.

Το νέο μνημόνιο έχει πάρει το δρόμο του κι είναι βαρύ.

Αντί όμως κάποιων νέων ψευδαισθήσεων που δεν μπορεί… σίγουρα θα ξανακουστούν, πιστεύω πως είναι πιο ρεαλιστικό να δούμε όλοι μαζί με σοβαρότητα πως θα ισχυροποιηθεί η οικονομία μας, γιατί αλλιώς κάθε τόσο και λιγάκι θα ξαναζούμε ..τη ζάλη του πεντοζάλη.

                                                                   

Μπορεί το Grexit με την άτακτη χρεοκοπία να τα αποφύγαμε προσωρινά.

Αναλάβαμε βέβαια συγκεκριμένη λίστα σκληρών υποχρεώσεων, που πρέπει να τηρηθούν χωρίς παρεκκλίσεις μέσα σε ασφυκτικά χρονικά πλαίσια.

Αποδείχθηκε πλέον πως η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αλλάξει ρότα από αυτήν της ισότητας των εταίρων και της αλληλεγγύης, όπως πιο παλιά.

Αποδείχθηκε πως οι δανειστές μας μιλούν με μια φωνή, κι αυτή ακούγεται από το Βερολίνο.

Γι΄αυτό κι η έκφραση : «οι δανειστές μας» ίσως να είναι η σωστότερη, μιας και η λέξη «εταίρος» προϋποθέτει την αλληλεγγύη, που απουσιάζει όμως από το λεξιλόγιο ενός δανειστή.

Οι εταίροι άλλωστε, δεν σε αντιμετωπίζουν σαν εταίρα ….

Κι ο εξευτελισμός ακόμη, έχει τα όριά του….

Αδιάψευστος μάρτυρας είναι άλλωστε το hashtag #ThisIsACoup (αυτό είναι πραξικόπημα) που συντάραξε τα social media, καθώς ήταν πρώτο trend παγκοσμίως στο Τwitter το ξημέρωμα της Δευτέρας 13/7, με χιλιάδες χρήστες να σχολιάζουν τα απίστευτης σκληρότητας μέτρα που ζήτησαν οι δανειστές από την Αθήνα.

Η ταπεινωμένη Ελλάδα, πρέπει να μαζέψει τα κομμάτια της, να σηκώσει τα μανίκια της και να κοιτάξει κατάματα το αύριο.

Λογικές ότι τα μέτρα δεν θα εφαρμοστούν και θα αποτύχουν, είναι βέβαιο ότι οδηγούν σε επανάληψη των όσων ζήσαμε.  

Η Ευρωζώνη μπορεί αύριο να μην υπάρχει, μπορεί να διαλυθεί, το γυαλί έχει ραγίσει.

Τα χρέη μας όμως θα υπάρχουν, είτε έχουμε ευρώ είτε δραχμή.

Κι επειδή θα συνεχίσουμε με πιο σκληρή λιτότητα, η μοναδική επιλογή που έχουμε είναι ή μια λιτότητα που θα θέσει τις βάσεις για πραγματική ανάπτυξη ή μια λιτότητα που θα αναπαράγει τη φτώχεια.

Η δεύτερη επιλογή ενδεχομένως να εξασφαλίζει κάποιες λίγες θέσεις εργασίας σε ανειδίκευτους ή σε δημοσίους υπαλλήλους, που θα καταλήξουν να αμείβονται με κουρελόχαρτα τύπου IOUs ή με πληθωριστική δραχμή.

Έτσι η αναγκαιότητα της πρώτης επιλογής είναι μονόδρομος.

Κι η λύση είναι στα χέρια μας και όχι στους κάθε λογής δανειστές.

Έχουμε τον πρωτογενή τομέα, με την παραγωγική δραστηριότητα απ’ ευθείας από τη φύση χωρίς επεξεργασία, δηλ. την γεωργία, την αλιεία, την κτηνοτροφία, την εξόρυξη μεταλλευμάτων κλπ.  

Έχουμε τον δευτερογενή τομέα, που αξιοποιεί τον  πρωτογενή τομέα, με την επεξεργασία και την μεταποίηση των πρώτων υλών, και ανάλογα με τα μέσα παραγωγής διακρίνεται σε χειροτεχνία, βιοτεχνία και βιομηχανία.

Αποξενωθήκαμε από την βασική μας παραγωγή τις τελευταίες δεκαετίες, και φθάσαμε όχι μόνο να μην είμαστε αυτάρκεις αλλά να εισάγουμε από το εξωτερικό για καλύψουμε τις ανάγκες μας.

Στη σύγχρονη εποχή όμως, με την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στην παραγωγική διαδικασία, αυξάνεται ραγδαία παγκοσμίως ο αριθμός των απασχολούμενων στους τομείς αυτούς.

Οι σύγχρονες μονάδες παραγωγής του πρωτογενούς τομέα έχουν διαφοροποιηθεί κατά πολύ από εκείνες του παρελθόντος.

Σαν παράδειγμα, η αγροτική δραστηριότητα αποτελεί πλέον επιχείρηση και όχι απόφαση τρόπου ζωής όπως παλαιότερα. Η παραγωγή πλέον στηρίζεται στην υποστήριξη της τεχνολογίας, της επιστήμης και της επιχειρηματικής ικανότητας και γίνεται με βάση τις ανάγκες της αγοράς. Η άρρηκτη σχέση της τεχνολογίας και του πρωτογενούς τομέα παραγωγής, φαίνεται από τις εξελιγμένες θερμοκηπιακές εγκαταστάσεις, από την αξιοποίηση εναλλακτικών πηγών ενέργειας, από τα επιτεύγματα της βιοτεχνολογίας, από τις εφαρμογές τηλε-ελέγχου στην αγροτική παραγωγή και από εκατοντάδες άλλες τεχνολογικές δυνατότητες και εφαρμογές.

Αποτελεί συνεπώς Εθνική αναγκαιότητα η επιχειρηματικότητα.

Αποτελεί Εθνικό «μονόδρομο» η δημιουργία επιχειρήσεων με τεχνογνωσία και προοπτική, τόσο στον πρωτογενή όσο και στον δευτερογενή τομέα, διότι μόνο τότε θα υπάρξει «παραγόμενο προϊόν» και θα υπάρξουν υγιείς νέες θέσεις εργασίας.

Διότι μόνο τότε θα μειωθεί το ετήσιο κόστος εισαγωγών και θα αυξηθεί το αντίστοιχο των εξαγωγών.

Η επιχειρηματικότητα βέβαια, για να μπορεί να επιβιώσει, απαιτεί σταθερότητα κατ’ αρχήν σε τράπεζες και σε φορολογία. Κι η σταθερότητα αυτή πρέπει να έχει διαχρονικότητα, τουλάχιστον για 10-15 χρόνια, ώστε να μπορεί να λειτουργήσει ένα business plan.

Αυτός ο «μονόδρομος» πρέπει να είναι η Εθνική στρατηγική μας.

Αυτός ο «μονόδρομος» απαιτεί την οριστική ρήξη με όλες τις κρατικές παθογένειες που μας έφεραν μέχρις εδώ.

Αυτός ο «μονόδρομος» προϋποθέτει Εθνική συναίνεση και Εθνική συνεννόηση ώστε να προκύψει μια καλά σχεδιασμένη και βιώσιμη Εθνική πολιτική ανάπτυξης.

Ένα συγκροτημένο «Εθνικό Σχέδιο Ανάπτυξης», αποτελεί τον πιο ασφαλή δρόμο για την ισχυροποίηση της οικονομίας μας με μακροχρόνια ανάπτυξη και ευημερία, αποτελεί την πιο καλή απάντηση στους κάθε λογής οπαδούς του Grexit. 

Η ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΟΙ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ

Η ιστορία φαίνεται πως επαναλαμβάνεται, με την δυναμική επανεμφάνιση των οργανωμένων ομάδων κουκουλοφόρων.

Μόνο που σήμερα εμφανίζονται ως αντιεξουσιαστές.

Η Κυβέρνηση ακολουθεί τη λογική του «ώριμου φρούτου», προσπαθώντας να αποφύγει μια επέμβαση που ενδεχομένως οδηγήσει σε νεκρό,  και την Αθήνα πάλι παραδομένη στις φλόγες.

Αυτόν το «Γρηγορόπουλο Νο2» θέλει να αποφύγει και πράττει ορθά.

Άλλωστε, σαν πιστή επανάληψη της ιστορίας, έχει προηγηθεί το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στη Ρωσσία και η συνάντησή του με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, και η εκτενής συζήτηση για τον Ελληνικό αγωγό φυσικού αερίου που θα συνδεθεί με τον Turk Stream, που δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ο South Stream του 2008, με διαφορετική πορεία και μεγαλύτερη παροχή.

Είναι αυτές οι ενεργειακές σχέσεις με τη Ρωσσία που επαναλαμβάνονται, σαν αποτέλεσμα μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής που ωφελεί τον τόπο, αλλά όπως αποδείχθηκε κατά την περίοδο Κώστα Καραμανλή, ενοχλούν κάποια ξένα «κέντρα».

Ήταν 29 Απριλίου 2008, όταν υπεγράφη στο Κρεμλίνο παρουσία των Κώστα Καραμανλή και Βλαντίμιρ Πούτιν, η Διακρατική Συμφωνία για την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου South Stream.

Είχε προηγηθεί βέβαια, η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι (2-4 Απριλίου 2008) που μεταξύ των θεμάτων ήταν και η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Τότε, που παρά τις πιέσεις των ΗΠΑ, ο Κώστας Καραμανλής άσκησε βέτο, ξεκαθαρίζοντας ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχτεί την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ από τη στιγμή που δεν έχει εξευρεθεί αμοιβαία αποδεκτή λύση και ότι οποιαδήποτε λύση βρεθεί θα πρέπει να έχει την έγκριση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και να είναι μόνιμη και όχι προσωρινή.

Λίγους μήνες όμως αργότερα, τον Δεκέμβριο του 2008, εμφανίστηκαν οι κουκουλοφόροι.

Μετά την δολοφονία του Γρηγορόπουλου από ένα ειδικό φρουρό της ΕΛΑΣ στα Εξάρχεια, ακολούθησε μια σειρά πανελλαδικής εμβέλειας άριστα οργανωμένων ταραχών, ιδιαίτερα στην Αθήνα, που υπήρξαν επεισόδια, φωτιές και μεγάλες υλικές καταστροφές γραφείων, καταστημάτων, δημοσίων και ιδιωτικών κτηρίων. Εξέγερση την χαρακτήρισαν κάποιοι, αλλά ευτυχώς, μέσα στις ακραίες φωνές που ακούγονταν, επεκράτησε η νηφάλια λογική του Προκόπη Παυλόπουλου και δεν υπήρξε επιδείνωση της κατάστασης.

Αργότερα, ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Ν. Ορνεράκη, ανάμεσα στις προπαρασκευαστικές ενέργειες του Σχεδίου «Πυθία 1», ενέταξε στη δικογραφία και τα επεισόδια του Δεκεμβρίου του 2008. Είχε δηλώσει τότε η συνήγορος της οικογένειας Γρηγορόπουλου, Ζωή Κωνσταντοπούλου, ότι «Η δίωξη επιβεβαιώνει τη θέση της οικογένειας Γρηγορόπουλου ότι το βράδυ της εν ψυχρώ δολοφονίας του 15χρονου παιδιού έδρασαν κέντρα που επιζητούσαν νεκρό εφαρμόζοντας ευρύτερο σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας».

Αυτά τα «κέντρα» που χρησιμοποιούν ειδικές υπηρεσίες για την αποσταθεροποίηση των ανυπάκουων κρατών. Υπηρεσίες, που σε ελάχιστο χρόνο οργάνωσαν και εκτέλεσαν το σχέδιο.

Η προηγούμενη χρονιά βέβαια, το 2007, επεφύλασσε άλλου είδους «εκπλήξεις».

Ήταν 7 Φεβρουαρίου 2007, όταν υπογράφηκε το κείμενο της Διακρατικής Συμφωνίας για τον διαβαλκανικό αγωγό μεταφοράς πετρελαίου «Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης».

Λίγους μήνες όμως αργότερα, το καλοκαίρι του 2007, συνέβησαν εκτεταμένες πυρκαγιές σε πολλά μέρη της χώρας, καίγοντας 63 ανθρώπους, 1.500 σπίτια και περισσότερα από 2,7 εκ. στρέμματα γής.

Λίγα χρόνια μετά, αποκαλύφθηκε ανάμειξη παρακρατικών «κέντρων» στη σωρεία αυτών των εμπρησμών που εντάσσονταν σε γενικότερο σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας

Είχαν βέβαια προηγηθεί κάποιες προειδοποιήσεις.

Αρχικά ένα άρθρο (14 Μαρτίου 2007) της Τουρκάλας δημοσιογράφου Zeyno Baran στο Αμερικανικό περιοδικό NATIONAL REVIEW, που προειδοποιούσε την Ελλάδα για τους κινδύνους της Ελληνορωσικής συμφωνίας.

Κι αργότερα (29 Ιουνίου 2007) ένα άρθρο στο ΒΗΜΑ του Αμερικανού βοηθού Υπουργού Εξωτερικών Matthew Bryza, που απευθυνόταν στον Καραμανλή : «μην προχωράς με τον αγωγό». Ο Matthew Bryza, «φίλος από τα παλιά», θα ξαναεμφανιστεί σύντομα…

Λίγο αργότερα, στις 23 Αυγούστου 2007, οι Matthew Bryza και Zeyno Baran παντρεύτηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν η μέρα που ξεσπούσαν 170 πυρκαγιές στην Πελοπόννησο….

Άραγε, στο φετινό καλοκαίρι θα υπάρξουν και πάλι εκτεταμένες πυρκαγιές στην ανυπάκουη χώρα μας ;

Η ΗΤΤΑ, ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ

Η Νέα Δημοκρατία ηττήθηκε στις Εθνικές εκλογές, λαμβάνοντας το μικρότερο ποσοστό στη 40-χρονη ιστορίας της (εξαιρουμένου του ποσοστού του Μαΐου 2012 που ακολούθησε επαναληπτική εκλογή).

Ηττήθηκε κυρίως για τρείς διαφορετικούς λόγους και βρίσκεται πλέον σε δυσμενή θέση.

Η ήττα ως αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής

Δυόμισι χρόνια «αυτοπυρπολείται». 

Κλονίστηκαν οι πυλώνες του φιλελευθερισμού (τραπεζική πίστη, ιδιωτική πρωτοβουλία και ακίνητη περιουσία).

Απογοητεύτηκε η μεσαία τάξη.

Απομακρύνθηκαν σε μεγάλο βαθμό, τα κατεξοχήν ερείσματά της (δικαστικοί, ένοπλες δυνάμεις, σώματα ασφαλείας, εκκλησία, επιχειρηματικός κόσμος). 

Η ανεργία των νέων ξεπέρασε το 50% και τουλάχιστον 200.000 σπουδασμένοι νέοι εγκατέλειψαν την Ελλάδα.

Η ατμομηχανή της οικονομίας μας, ο τεχνικός κόσμος αποδεκατίστηκε.

Ο ιδιωτικός τομέας μετρά 1,5 εκ ανέργους και χιλιάδες λουκέτα.

Βαφτίστηκαν ως μεταρρυθμίσεις οι κάθε είδους φορολογικές επιβαρύνσεις των πολιτών και οι μόνες μεταρρυθμίσεις που έγιναν είναι όλες κι όλες για τα καταστήματα που θα λειτουργούν κάμποσες Κυριακές το χρόνο, για το γάλα, για το ψωμί κλπ.

Κι η ηγετική ομάδα διαπίστωνε από τα λογιστικά βιβλία ανάπτυξη και καμάρωνε πως «η ανάπτυξη ήρθε και θα συνεχιστεί».

Είναι φανερό πως «πληρώθηκε» και το τίμημα των μεταρρυθμίσεων που δεν υλοποιήθηκαν.

Ο λαός δεν ψήφισε ΣΥ.ΡΙΖ.Α. γιατί αγάπησε την αριστερά, αλλά διότι αγανάκτησε και εκδικήθηκε αυτή την κυβέρνηση.

Δεν πίστεψε ο λαός στην κυβέρνηση Σαμαρά.

Πώς να την πιστέψει άλλωστε, αφού άλλα δεσμεύθηκε βάσει του κοστολογημένου προγράμματός της ότι θα πράξει και άλλα έπραξε.

Η ήττα λογικό επακόλουθο μιας εσφαλμένης επικοινωνιακής στρατηγικής

Με αποκλειστική στρατηγική της προεκλογικής εκστρατείας τα εκβιαστικά διλήμματα, τον φόβο και τον τρόμο, προσέγγισε τρομολαγνικά τον ψηφοφόρο και το μόνο που κατάφερε ήταν η αποσταθεροποίηση της οικονομίας και η φυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες.

Προσπάθησε να πολεμήσει την έξυπνη επικοινωνιακή στρατηγική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με τα ίδια εκφοβιστικά όπλα που το ΠΑΣΟΚ είχε πολεμήσει την ΝΔ το 2011-2012.

Είναι αδιανόητο να ξεχνά η ηγετική ομάδα, όσα δήλωνε ο Αντώνης Σαμαράς στις 28/6/2011 μέσα στη Βουλή : «…είναι προπαγανδιστική εκστρατεία φόβου που δεν πείθει κανέναν, απλώς δημιουργεί πανικό στην αγορά και αποσταθεροποιεί την οικονομία. Κάθε φορά που ακούγονται τέτοιες ανοησίες, το μόνο δυστυχώς που γίνεται είναι να υπάρχει φυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες και είναι τεράστια η ευθύνη της κυβέρνησης».

(https://www.youtube.com/watch?v=00uWTjcUxFg).

Ο λαός όμως απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι δεν εκβιάζεται.

Με τα πυροτεχνήματα αυτά, με την δημαγωγία και το λαϊκισμό, η ηγετική ομάδα της Ν.Δ. άνοιξε μια τρύπα και έπεσε μέσα.

Κι αυτό έγινε, παρά την «θολή» έως εθνικά και κοινωνικά επικίνδυνη προεκλογική ρητορική πολλών στελεχών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Είναι αδιανόητο, να αγνοούνται από την επικοινωνιακή στρατηγική, τα θέματα του μεταναστευτικού, της παιδείας (άσυλο κλπ.), τα εθνικά θέματα κλπ., που αποτελούν τομείς υψηλής υπεροχής της Ν.Δ. με παραδοσιακά ευρεία διείσδυση στη κοινωνία.

Η ήττα ως συνέπεια του ιδεολογικού κατήφορου

Η ηγετική ομάδα απομάκρυνε την Νέα Δημοκρατία από τις καταστατικές αρχές του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού.

Η ώσμωση με ο ΠΑΣΟΚ άφησε σημάδια ιδεολογικής αλλοίωσης.

Μέλη της ηγετικής ομάδας, μνημόνευσαν διχαστικές εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις.

Τι σχέση έχει αυτή η Ν.Δ., με τη Ν.Δ. του Εθνάρχη, με τη Ν.Δ. του Ράλλη, του Αβέρωφ, του Μητσοτάκη, του Έβερτ και του Κώστα Καραμανλή ;

Οι Εθνικές εκλογές αποτέλεσαν μια ευρεία και στρατηγική ήττα για την ηγετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Μια ευρεία και στρατηγική ήττα για τον Αντώνη Σαμαρά.

Ο Αντώνης Σαμαράς, ως υπεύθυνος της εκλογικής ήττας και της συρρίκνωσης της Μεγάλης Φιλελεύθερης Παράταξης, οφείλει να αποσυρθεί, όπως και η ηγετική ομάδα της.

Είναι αυτή η πράξη πολιτικού πολιτισμού, που όλοι οι μέχρι σήμερα Πρόεδροι έπραξαν άμεσα και στο ακέραιο, σε ανάλογες καταστάσεις, δρομολογώντας τις διαδικασίες για εκλογή νέου Προέδρου, μέσω εκτάκτου συνεδρίου.

Η επόμενη μέρα επιβάλλει αφενός όραμα και αφετέρου κίνηση προς τον μεσαίο χώρο, για ανάκτηση του χαμένου εδάφους. Διαφορετικά θα υπάρξει περαιτέρω συρρίκνωση της παράταξής μας και ελεύθερο πεδίο για να το καρπωθεί η αριστερά.

Εμπρός για την Επανεκκίνηση της Μεγάλης Φιλελεύθερης Παράταξης.