ΕΘΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ – Η ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΚΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ

Φτάσαμε λοιπόν στο τέλος των ψευδαισθήσεων.

Από τα «λεφτά υπάρχουν» του Παπανδρέου μέχρι το «εμείς θα παίζουμε τη λύρα και αυτοί θα χορεύουν... πεντοζάλη» του Τσίπρα.

Από τους πρόθυμους τεχνοκράτες και τους βολικούς απολιτικούς μέχρι τους άφθαρτους νέους.

Όλα έχουν απομυθοποιηθεί.

Το νέο μνημόνιο έχει πάρει το δρόμο του κι είναι βαρύ.

Αντί όμως κάποιων νέων ψευδαισθήσεων που δεν μπορεί… σίγουρα θα ξανακουστούν, πιστεύω πως είναι πιο ρεαλιστικό να δούμε όλοι μαζί με σοβαρότητα πως θα ισχυροποιηθεί η οικονομία μας, γιατί αλλιώς κάθε τόσο και λιγάκι θα ξαναζούμε ..τη ζάλη του πεντοζάλη.

                                                                   

Μπορεί το Grexit με την άτακτη χρεοκοπία να τα αποφύγαμε προσωρινά.

Αναλάβαμε βέβαια συγκεκριμένη λίστα σκληρών υποχρεώσεων, που πρέπει να τηρηθούν χωρίς παρεκκλίσεις μέσα σε ασφυκτικά χρονικά πλαίσια.

Αποδείχθηκε πλέον πως η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αλλάξει ρότα από αυτήν της ισότητας των εταίρων και της αλληλεγγύης, όπως πιο παλιά.

Αποδείχθηκε πως οι δανειστές μας μιλούν με μια φωνή, κι αυτή ακούγεται από το Βερολίνο.

Γι΄αυτό κι η έκφραση : «οι δανειστές μας» ίσως να είναι η σωστότερη, μιας και η λέξη «εταίρος» προϋποθέτει την αλληλεγγύη, που απουσιάζει όμως από το λεξιλόγιο ενός δανειστή.

Οι εταίροι άλλωστε, δεν σε αντιμετωπίζουν σαν εταίρα ….

Κι ο εξευτελισμός ακόμη, έχει τα όριά του….

Αδιάψευστος μάρτυρας είναι άλλωστε το hashtag #ThisIsACoup (αυτό είναι πραξικόπημα) που συντάραξε τα social media, καθώς ήταν πρώτο trend παγκοσμίως στο Τwitter το ξημέρωμα της Δευτέρας 13/7, με χιλιάδες χρήστες να σχολιάζουν τα απίστευτης σκληρότητας μέτρα που ζήτησαν οι δανειστές από την Αθήνα.

Η ταπεινωμένη Ελλάδα, πρέπει να μαζέψει τα κομμάτια της, να σηκώσει τα μανίκια της και να κοιτάξει κατάματα το αύριο.

Λογικές ότι τα μέτρα δεν θα εφαρμοστούν και θα αποτύχουν, είναι βέβαιο ότι οδηγούν σε επανάληψη των όσων ζήσαμε.  

Η Ευρωζώνη μπορεί αύριο να μην υπάρχει, μπορεί να διαλυθεί, το γυαλί έχει ραγίσει.

Τα χρέη μας όμως θα υπάρχουν, είτε έχουμε ευρώ είτε δραχμή.

Κι επειδή θα συνεχίσουμε με πιο σκληρή λιτότητα, η μοναδική επιλογή που έχουμε είναι ή μια λιτότητα που θα θέσει τις βάσεις για πραγματική ανάπτυξη ή μια λιτότητα που θα αναπαράγει τη φτώχεια.

Η δεύτερη επιλογή ενδεχομένως να εξασφαλίζει κάποιες λίγες θέσεις εργασίας σε ανειδίκευτους ή σε δημοσίους υπαλλήλους, που θα καταλήξουν να αμείβονται με κουρελόχαρτα τύπου IOUs ή με πληθωριστική δραχμή.

Έτσι η αναγκαιότητα της πρώτης επιλογής είναι μονόδρομος.

Κι η λύση είναι στα χέρια μας και όχι στους κάθε λογής δανειστές.

Έχουμε τον πρωτογενή τομέα, με την παραγωγική δραστηριότητα απ’ ευθείας από τη φύση χωρίς επεξεργασία, δηλ. την γεωργία, την αλιεία, την κτηνοτροφία, την εξόρυξη μεταλλευμάτων κλπ.  

Έχουμε τον δευτερογενή τομέα, που αξιοποιεί τον  πρωτογενή τομέα, με την επεξεργασία και την μεταποίηση των πρώτων υλών, και ανάλογα με τα μέσα παραγωγής διακρίνεται σε χειροτεχνία, βιοτεχνία και βιομηχανία.

Αποξενωθήκαμε από την βασική μας παραγωγή τις τελευταίες δεκαετίες, και φθάσαμε όχι μόνο να μην είμαστε αυτάρκεις αλλά να εισάγουμε από το εξωτερικό για καλύψουμε τις ανάγκες μας.

Στη σύγχρονη εποχή όμως, με την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στην παραγωγική διαδικασία, αυξάνεται ραγδαία παγκοσμίως ο αριθμός των απασχολούμενων στους τομείς αυτούς.

Οι σύγχρονες μονάδες παραγωγής του πρωτογενούς τομέα έχουν διαφοροποιηθεί κατά πολύ από εκείνες του παρελθόντος.

Σαν παράδειγμα, η αγροτική δραστηριότητα αποτελεί πλέον επιχείρηση και όχι απόφαση τρόπου ζωής όπως παλαιότερα. Η παραγωγή πλέον στηρίζεται στην υποστήριξη της τεχνολογίας, της επιστήμης και της επιχειρηματικής ικανότητας και γίνεται με βάση τις ανάγκες της αγοράς. Η άρρηκτη σχέση της τεχνολογίας και του πρωτογενούς τομέα παραγωγής, φαίνεται από τις εξελιγμένες θερμοκηπιακές εγκαταστάσεις, από την αξιοποίηση εναλλακτικών πηγών ενέργειας, από τα επιτεύγματα της βιοτεχνολογίας, από τις εφαρμογές τηλε-ελέγχου στην αγροτική παραγωγή και από εκατοντάδες άλλες τεχνολογικές δυνατότητες και εφαρμογές.

Αποτελεί συνεπώς Εθνική αναγκαιότητα η επιχειρηματικότητα.

Αποτελεί Εθνικό «μονόδρομο» η δημιουργία επιχειρήσεων με τεχνογνωσία και προοπτική, τόσο στον πρωτογενή όσο και στον δευτερογενή τομέα, διότι μόνο τότε θα υπάρξει «παραγόμενο προϊόν» και θα υπάρξουν υγιείς νέες θέσεις εργασίας.

Διότι μόνο τότε θα μειωθεί το ετήσιο κόστος εισαγωγών και θα αυξηθεί το αντίστοιχο των εξαγωγών.

Η επιχειρηματικότητα βέβαια, για να μπορεί να επιβιώσει, απαιτεί σταθερότητα κατ’ αρχήν σε τράπεζες και σε φορολογία. Κι η σταθερότητα αυτή πρέπει να έχει διαχρονικότητα, τουλάχιστον για 10-15 χρόνια, ώστε να μπορεί να λειτουργήσει ένα business plan.

Αυτός ο «μονόδρομος» πρέπει να είναι η Εθνική στρατηγική μας.

Αυτός ο «μονόδρομος» απαιτεί την οριστική ρήξη με όλες τις κρατικές παθογένειες που μας έφεραν μέχρις εδώ.

Αυτός ο «μονόδρομος» προϋποθέτει Εθνική συναίνεση και Εθνική συνεννόηση ώστε να προκύψει μια καλά σχεδιασμένη και βιώσιμη Εθνική πολιτική ανάπτυξης.

Ένα συγκροτημένο «Εθνικό Σχέδιο Ανάπτυξης», αποτελεί τον πιο ασφαλή δρόμο για την ισχυροποίηση της οικονομίας μας με μακροχρόνια ανάπτυξη και ευημερία, αποτελεί την πιο καλή απάντηση στους κάθε λογής οπαδούς του Grexit. 

Η ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΟΙ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ

Η ιστορία φαίνεται πως επαναλαμβάνεται, με την δυναμική επανεμφάνιση των οργανωμένων ομάδων κουκουλοφόρων.

Μόνο που σήμερα εμφανίζονται ως αντιεξουσιαστές.

Η Κυβέρνηση ακολουθεί τη λογική του «ώριμου φρούτου», προσπαθώντας να αποφύγει μια επέμβαση που ενδεχομένως οδηγήσει σε νεκρό,  και την Αθήνα πάλι παραδομένη στις φλόγες.

Αυτόν το «Γρηγορόπουλο Νο2» θέλει να αποφύγει και πράττει ορθά.

Άλλωστε, σαν πιστή επανάληψη της ιστορίας, έχει προηγηθεί το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στη Ρωσσία και η συνάντησή του με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, και η εκτενής συζήτηση για τον Ελληνικό αγωγό φυσικού αερίου που θα συνδεθεί με τον Turk Stream, που δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ο South Stream του 2008, με διαφορετική πορεία και μεγαλύτερη παροχή.

Είναι αυτές οι ενεργειακές σχέσεις με τη Ρωσσία που επαναλαμβάνονται, σαν αποτέλεσμα μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής που ωφελεί τον τόπο, αλλά όπως αποδείχθηκε κατά την περίοδο Κώστα Καραμανλή, ενοχλούν κάποια ξένα «κέντρα».

Ήταν 29 Απριλίου 2008, όταν υπεγράφη στο Κρεμλίνο παρουσία των Κώστα Καραμανλή και Βλαντίμιρ Πούτιν, η Διακρατική Συμφωνία για την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου South Stream.

Είχε προηγηθεί βέβαια, η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι (2-4 Απριλίου 2008) που μεταξύ των θεμάτων ήταν και η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Τότε, που παρά τις πιέσεις των ΗΠΑ, ο Κώστας Καραμανλής άσκησε βέτο, ξεκαθαρίζοντας ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχτεί την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ από τη στιγμή που δεν έχει εξευρεθεί αμοιβαία αποδεκτή λύση και ότι οποιαδήποτε λύση βρεθεί θα πρέπει να έχει την έγκριση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και να είναι μόνιμη και όχι προσωρινή.

Λίγους μήνες όμως αργότερα, τον Δεκέμβριο του 2008, εμφανίστηκαν οι κουκουλοφόροι.

Μετά την δολοφονία του Γρηγορόπουλου από ένα ειδικό φρουρό της ΕΛΑΣ στα Εξάρχεια, ακολούθησε μια σειρά πανελλαδικής εμβέλειας άριστα οργανωμένων ταραχών, ιδιαίτερα στην Αθήνα, που υπήρξαν επεισόδια, φωτιές και μεγάλες υλικές καταστροφές γραφείων, καταστημάτων, δημοσίων και ιδιωτικών κτηρίων. Εξέγερση την χαρακτήρισαν κάποιοι, αλλά ευτυχώς, μέσα στις ακραίες φωνές που ακούγονταν, επεκράτησε η νηφάλια λογική του Προκόπη Παυλόπουλου και δεν υπήρξε επιδείνωση της κατάστασης.

Αργότερα, ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Ν. Ορνεράκη, ανάμεσα στις προπαρασκευαστικές ενέργειες του Σχεδίου «Πυθία 1», ενέταξε στη δικογραφία και τα επεισόδια του Δεκεμβρίου του 2008. Είχε δηλώσει τότε η συνήγορος της οικογένειας Γρηγορόπουλου, Ζωή Κωνσταντοπούλου, ότι «Η δίωξη επιβεβαιώνει τη θέση της οικογένειας Γρηγορόπουλου ότι το βράδυ της εν ψυχρώ δολοφονίας του 15χρονου παιδιού έδρασαν κέντρα που επιζητούσαν νεκρό εφαρμόζοντας ευρύτερο σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας».

Αυτά τα «κέντρα» που χρησιμοποιούν ειδικές υπηρεσίες για την αποσταθεροποίηση των ανυπάκουων κρατών. Υπηρεσίες, που σε ελάχιστο χρόνο οργάνωσαν και εκτέλεσαν το σχέδιο.

Η προηγούμενη χρονιά βέβαια, το 2007, επεφύλασσε άλλου είδους «εκπλήξεις».

Ήταν 7 Φεβρουαρίου 2007, όταν υπογράφηκε το κείμενο της Διακρατικής Συμφωνίας για τον διαβαλκανικό αγωγό μεταφοράς πετρελαίου «Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης».

Λίγους μήνες όμως αργότερα, το καλοκαίρι του 2007, συνέβησαν εκτεταμένες πυρκαγιές σε πολλά μέρη της χώρας, καίγοντας 63 ανθρώπους, 1.500 σπίτια και περισσότερα από 2,7 εκ. στρέμματα γής.

Λίγα χρόνια μετά, αποκαλύφθηκε ανάμειξη παρακρατικών «κέντρων» στη σωρεία αυτών των εμπρησμών που εντάσσονταν σε γενικότερο σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας

Είχαν βέβαια προηγηθεί κάποιες προειδοποιήσεις.

Αρχικά ένα άρθρο (14 Μαρτίου 2007) της Τουρκάλας δημοσιογράφου Zeyno Baran στο Αμερικανικό περιοδικό NATIONAL REVIEW, που προειδοποιούσε την Ελλάδα για τους κινδύνους της Ελληνορωσικής συμφωνίας.

Κι αργότερα (29 Ιουνίου 2007) ένα άρθρο στο ΒΗΜΑ του Αμερικανού βοηθού Υπουργού Εξωτερικών Matthew Bryza, που απευθυνόταν στον Καραμανλή : «μην προχωράς με τον αγωγό». Ο Matthew Bryza, «φίλος από τα παλιά», θα ξαναεμφανιστεί σύντομα…

Λίγο αργότερα, στις 23 Αυγούστου 2007, οι Matthew Bryza και Zeyno Baran παντρεύτηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν η μέρα που ξεσπούσαν 170 πυρκαγιές στην Πελοπόννησο….

Άραγε, στο φετινό καλοκαίρι θα υπάρξουν και πάλι εκτεταμένες πυρκαγιές στην ανυπάκουη χώρα μας ;

Η ΗΤΤΑ, ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ

Η Νέα Δημοκρατία ηττήθηκε στις Εθνικές εκλογές, λαμβάνοντας το μικρότερο ποσοστό στη 40-χρονη ιστορίας της (εξαιρουμένου του ποσοστού του Μαΐου 2012 που ακολούθησε επαναληπτική εκλογή).

Ηττήθηκε κυρίως για τρείς διαφορετικούς λόγους και βρίσκεται πλέον σε δυσμενή θέση.

Η ήττα ως αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής

Δυόμισι χρόνια «αυτοπυρπολείται». 

Κλονίστηκαν οι πυλώνες του φιλελευθερισμού (τραπεζική πίστη, ιδιωτική πρωτοβουλία και ακίνητη περιουσία).

Απογοητεύτηκε η μεσαία τάξη.

Απομακρύνθηκαν σε μεγάλο βαθμό, τα κατεξοχήν ερείσματά της (δικαστικοί, ένοπλες δυνάμεις, σώματα ασφαλείας, εκκλησία, επιχειρηματικός κόσμος). 

Η ανεργία των νέων ξεπέρασε το 50% και τουλάχιστον 200.000 σπουδασμένοι νέοι εγκατέλειψαν την Ελλάδα.

Η ατμομηχανή της οικονομίας μας, ο τεχνικός κόσμος αποδεκατίστηκε.

Ο ιδιωτικός τομέας μετρά 1,5 εκ ανέργους και χιλιάδες λουκέτα.

Βαφτίστηκαν ως μεταρρυθμίσεις οι κάθε είδους φορολογικές επιβαρύνσεις των πολιτών και οι μόνες μεταρρυθμίσεις που έγιναν είναι όλες κι όλες για τα καταστήματα που θα λειτουργούν κάμποσες Κυριακές το χρόνο, για το γάλα, για το ψωμί κλπ.

Κι η ηγετική ομάδα διαπίστωνε από τα λογιστικά βιβλία ανάπτυξη και καμάρωνε πως «η ανάπτυξη ήρθε και θα συνεχιστεί».

Είναι φανερό πως «πληρώθηκε» και το τίμημα των μεταρρυθμίσεων που δεν υλοποιήθηκαν.

Ο λαός δεν ψήφισε ΣΥ.ΡΙΖ.Α. γιατί αγάπησε την αριστερά, αλλά διότι αγανάκτησε και εκδικήθηκε αυτή την κυβέρνηση.

Δεν πίστεψε ο λαός στην κυβέρνηση Σαμαρά.

Πώς να την πιστέψει άλλωστε, αφού άλλα δεσμεύθηκε βάσει του κοστολογημένου προγράμματός της ότι θα πράξει και άλλα έπραξε.

Η ήττα λογικό επακόλουθο μιας εσφαλμένης επικοινωνιακής στρατηγικής

Με αποκλειστική στρατηγική της προεκλογικής εκστρατείας τα εκβιαστικά διλήμματα, τον φόβο και τον τρόμο, προσέγγισε τρομολαγνικά τον ψηφοφόρο και το μόνο που κατάφερε ήταν η αποσταθεροποίηση της οικονομίας και η φυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες.

Προσπάθησε να πολεμήσει την έξυπνη επικοινωνιακή στρατηγική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με τα ίδια εκφοβιστικά όπλα που το ΠΑΣΟΚ είχε πολεμήσει την ΝΔ το 2011-2012.

Είναι αδιανόητο να ξεχνά η ηγετική ομάδα, όσα δήλωνε ο Αντώνης Σαμαράς στις 28/6/2011 μέσα στη Βουλή : «…είναι προπαγανδιστική εκστρατεία φόβου που δεν πείθει κανέναν, απλώς δημιουργεί πανικό στην αγορά και αποσταθεροποιεί την οικονομία. Κάθε φορά που ακούγονται τέτοιες ανοησίες, το μόνο δυστυχώς που γίνεται είναι να υπάρχει φυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες και είναι τεράστια η ευθύνη της κυβέρνησης».

(https://www.youtube.com/watch?v=00uWTjcUxFg).

Ο λαός όμως απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι δεν εκβιάζεται.

Με τα πυροτεχνήματα αυτά, με την δημαγωγία και το λαϊκισμό, η ηγετική ομάδα της Ν.Δ. άνοιξε μια τρύπα και έπεσε μέσα.

Κι αυτό έγινε, παρά την «θολή» έως εθνικά και κοινωνικά επικίνδυνη προεκλογική ρητορική πολλών στελεχών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Είναι αδιανόητο, να αγνοούνται από την επικοινωνιακή στρατηγική, τα θέματα του μεταναστευτικού, της παιδείας (άσυλο κλπ.), τα εθνικά θέματα κλπ., που αποτελούν τομείς υψηλής υπεροχής της Ν.Δ. με παραδοσιακά ευρεία διείσδυση στη κοινωνία.

Η ήττα ως συνέπεια του ιδεολογικού κατήφορου

Η ηγετική ομάδα απομάκρυνε την Νέα Δημοκρατία από τις καταστατικές αρχές του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού.

Η ώσμωση με ο ΠΑΣΟΚ άφησε σημάδια ιδεολογικής αλλοίωσης.

Μέλη της ηγετικής ομάδας, μνημόνευσαν διχαστικές εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις.

Τι σχέση έχει αυτή η Ν.Δ., με τη Ν.Δ. του Εθνάρχη, με τη Ν.Δ. του Ράλλη, του Αβέρωφ, του Μητσοτάκη, του Έβερτ και του Κώστα Καραμανλή ;

Οι Εθνικές εκλογές αποτέλεσαν μια ευρεία και στρατηγική ήττα για την ηγετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Μια ευρεία και στρατηγική ήττα για τον Αντώνη Σαμαρά.

Ο Αντώνης Σαμαράς, ως υπεύθυνος της εκλογικής ήττας και της συρρίκνωσης της Μεγάλης Φιλελεύθερης Παράταξης, οφείλει να αποσυρθεί, όπως και η ηγετική ομάδα της.

Είναι αυτή η πράξη πολιτικού πολιτισμού, που όλοι οι μέχρι σήμερα Πρόεδροι έπραξαν άμεσα και στο ακέραιο, σε ανάλογες καταστάσεις, δρομολογώντας τις διαδικασίες για εκλογή νέου Προέδρου, μέσω εκτάκτου συνεδρίου.

Η επόμενη μέρα επιβάλλει αφενός όραμα και αφετέρου κίνηση προς τον μεσαίο χώρο, για ανάκτηση του χαμένου εδάφους. Διαφορετικά θα υπάρξει περαιτέρω συρρίκνωση της παράταξής μας και ελεύθερο πεδίο για να το καρπωθεί η αριστερά.

Εμπρός για την Επανεκκίνηση της Μεγάλης Φιλελεύθερης Παράταξης.