Υπερβολική, ίσως και
επικοινωνιακά εκβιαστική θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί η λογική της ΚΕΔΕ και
ομάδας Δημάρχων, που απειλούν με διακοπή λειτουργίας τους παιδικούς σταθμούς,
τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, τα ΚΑΠΗ, τα κοινωνικά παντοπωλεία και τις λοιπές
κοινωνικές υπηρεσίες προς τους δημότες, εξαιτίας της πρόσφατης περικοπής πόρων της Τοπικής
Αυτοδιοίκησης.
Φυσικά, ουδείς μπορεί να
αμφισβητήσει την σημαντική κοινωνική υπόσταση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ούτε να
αγνοήσει ότι οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες, έχοντας πλήρη επίγνωση της
πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης που διέρχεται η πατρίδα μας, έχουν συνεισφέρει
έως σήμερα στη δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας.
Οι συγχωνεύσεις όμως Δήμων και
Νομικών Προσώπων που πραγματοποιήθηκαν για λόγους δημοσιονομικής προσαρμογής και
το επικαλούνται ως θυσία, έπρεπε να γίνουν και ορθά έγιναν, όπως απαιτείται να
ολοκληρωθούν σύντομα και στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα (έχουν κατά πολύ αργήσει),
στοχεύοντας σε ένα λειτουργικότερο και λιγότερο σπάταλο κράτος.
Διότι είναι απόλυτη ανάγκη, τόσο
στην Κεντρική Κυβέρνηση και το Δημόσιο όσο και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, να
κυριαρχήσει άμεσα η λογική του νοικοκύρη οικογενειάρχη που περιορίζει τις
αλόγιστες σπατάλες του οίκου του και ιεραρχεί τα έξοδά του.
Και είναι βέβαιο ότι οι Δήμαρχοι,
έχοντας πλήρη συνείδηση των οικονομικών αναγκαιοτήτων και των του οίκου τους,
θα προχωρήσουν σε περικοπές των άσκοπων εξόδων χωρίς να πληγεί ούτε
κατ’ελάχιστον ο υψηλός κοινωνικός ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και χωρίς να
επιβαρυνθεί ο ήδη και κατ’ επανάληψη επιβαρυμένος πολίτης.
Άλλωστε, είναι αυτονόητο ότι οι
Παιδικοί Σταθμοί, οι Βρεφονηπιακοί Σταθμοί, τα ΚΑΠΗ, το πρόγραμμα «Βοήθεια στο
Σπίτι», τα κοινωνικά παντοπωλεία, τα Κέντρα Αλληλεγγύης για την ενίσχυση φτωχών
και αστέγων και άλλες κοινωνικές παροχές, είναι πολύ περισσότερο αναγκαίες για
την Κοινωνία, από :
1. Την πλειάδα των κάθε είδους ειδικών συμβούλων,
ειδικών συνεργατών, επιστημονικών συμβούλων, κλπ. που μισθοδοτούνται μηνιαίως σε
κάθε Δήμο, ενώ μπορούν οι περισσότερες των προσφερόμενων εργασιών να παρέχονται
από τον υπηρεσιακό μηχανισμό.
2. Τις δημοτικές ανώνυμες αναπτυξιακές εταιρείες,
που χωρίς να επιτελούν κάποιο κοινωφελές
έργο (άνετα θα μπορούσαν να απορροφηθούν από τους Δήμους) συνεχίζουν να
λειτουργούν με αμοιβές Προέδρων και Διευθυνόντων Συμβούλων, Διοικητικών
Συμβουλίων, προσωπικού, έξοδα λειτουργίας και με πιθανά ενοίκια χώρων.
3. Τις ποικίλες δημοτικές πολιτιστικές εκδηλώσεις
και τα χρήματα που ξοδεύονται σαν αμοιβές των διαφόρων καλλιτεχνών και μη.
4.
Τις διάφορες δαπάνες για την υποστήριξη των
δημοσίων σχέσεων των Δήμων.
5. Τις δαπάνες για τις αμοιβές των δημοτικών
συμβούλων και των λοιπών τοπικών κλπ. συμβούλων, που είναι χιλιάδες άτομα στην
επικράτεια, και δυστυχώς σημαντικός αριθμός αυτών αποχωρεί περίπου 15 λεπτά
μετά την έναρξη συνεδρίασης, αφού δηλώσουν την παρουσία τους ώστε να κατοχυρωθεί
η αμοιβή συνεδρίασης. Ας αποφασίζουν οι Δήμοι, είναι ευκαιρία, την κατάργηση
της αμοιβής των δημοτικών και των λοιπών συμβούλων, ώστε να ξεχωρίσει η ήρα από
το στάρι αλλά και να προκύψει οικονομία κλίμακας.
6.
Τις ειδικές δημοτικές ραδιοφωνικές επιχειρήσεις,
που σχεδόν όλες είναι ζημιογόνες και που απαιτούν υψηλά έξοδα για την
λειτουργία τους, αποτελώντας στην πλειοψηφία τους δεξαμενές ρουσφετιών.
Κι ακόμα, σαν νοικοκύρηδες
οικογενειάρχες οι Δήμαρχοι, πρέπει να μεριμνήσουν για την είσπραξη των
εσόδων τους, όπως λ.χ. από τις δημοτικές κλήσεις σε οχήματα, είτε από τις ΔΕΥΑ
όπου υπάρχει μεγάλη υστέρηση εσόδων, είτε από τα καταστήματα υγειονομικού
ενδιαφέροντος, που μπορεί να επιδιωχθεί μέσω της Κυβέρνησης η σύνδεση της
πληρωμής τους λ.χ. με την πληρωμή ΦΠΑ.
