Η Κυβέρνηση «ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ» και η Κοινωνική Συνοχή

                 20 Δεκεμβρίου 2011







http://www.elzoni.gr/html/ent/843/ent.16843.asp

Γράφει ο : Σταμάτης Παπαβασιλείου

Το Μνημόνιο έχει αποτύχει. Οι διαπραγματεύσεις για το PSI έχουν βαλτώσει σύμφωνα με δηλώσεις του Άκερμαν. Όλα είναι στον αέρα.
Η χώρα βουλιάζει και βρίσκεται στη χειρότερη θέση της μετά τον πόλεμο. Έρχονται γιορτές και μόνο μερικές χιλιάδες βολεμένων θα γιορτάσουν χωρίς άγχος.

Η κοινωνία είναι ρημαγμένη και καταρρέει. Αδυνατεί να σχεδιάσει για το μέλλον, κυριευμένη από απογοήτευση και φόβο για το αύριο. Διαλύεται και είναι αδύναμη να κάνει οτιδήποτε για να ανατρέψει την καταστροφή.

Η Κυβέρνηση λειτουργεί σαν σκυλάκι του «καναπέ», ανίκανη για οτιδήποτε αλλά με την απαραίτητη ξιπασιά.

Πώς αλλιώς όμως θα μπορούσε να είναι … 
Είναι τα ίδια άτομα που μας οδήγησαν εδώ, είναι αυτοί που έστειλαν τους δανειστές να μας κυβερνήσουν…  Είναι οι ίδιοι που με την παρουσίαση παραποιημένων στοιχείων, τις άπειρες αλχημείες, τις παλινωδίες και την κακοδιαχείριση, μας κατέστησαν αναξιόπιστους.

Όλοι αυτοί κορόϊδεψαν τη κοινωνία, όταν υπόσχονταν ψευδώς την  σύντομη επιστροφή στις αγορές, την στιγμή που αποφάσιζαν τις κάθε είδους οριζόντιες αφαιμάξεις μισθών, εισφορές, τέλη, φόρους κλπ.

Σήμερα οι ίδιοι ξανακοροϊδεύουν την κοινωνία, όταν φορώντας το ένδυμα του προστάτη των αδικημένων, προσπαθούν να διασωθούν.

Ο Βενιζέλος που θλίβεται για την κακομοιριά που δημιούργησε, ο Χρυσοχοϊδης  που κατηγορεί το Μνημόνιο που στήριξε, ο Λοβέρδος που όψιμα ανακάλυψε τα σφάλματα που έγιναν, η Διαμαντοπούλου που ζητά αλλαγές με  τεχνοκράτες φυσικά με την επιτυχημένη παρουσία της μέσα, και όλος ο υπόλοιπος θίασος των συνενόχων για το σημερινό κατάντημα της χώρας, που σήμερα με μαύρες πλερέζες περιφέρεται δήθεν ολοφυρόμενος.

Τελικά αποδεικνύεται καθημερινά ότι η μεταβατική Κυβέρνηση ειδικού σκοπού «λειτουργεί» μόνο ως Κυβέρνηση «Δούρειος ίππος» για την διάσωση των ενόχων και την αποφυγή της τιμωρίας τους.

Να τελειώσει λοιπόν αυτή η ανοχή… Να τελειώσει η πολιτική ευαισθησία  που επιδεικνύεται ….. 

Τάχιστα εκλογές και να αποφασίσει ο λαός αυτόν που θέλει να τον κυβερνήσει.

Το άλλο που χρειάζεται είναι η αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής. Κι αυτό δεν επιτυγχάνεται με μια εναλλαγή στην Κυβέρνηση.  Δεν επιτυγχάνεται με μια απλή αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από την εξουσία. 

Υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι θα αποκατασταθεί η κοινωνική συνοχή όταν τιμωρηθούν μόνο πολιτικά με την ψήφο μας οι εμπνευστές και οι εκτελεστές της Μνημονιακής επιβολής ;
Υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι οι χιλιάδες απολυμένοι και οι εκατοντάδες κλειστές επιχειρήσεις θα τους πούν «παιδιά κάνατε λάθος, πηγαίνετε στα σπίτια τας και να μας ξανάρθετε με νέες ιδέες» ;

Μόνο όταν οι υπεύθυνοι αυτής της τραγωδίας καθίσουν στο σκαμνί , μόνο τότε ο κόσμος που βυθίστηκε στη φτώχια, και οι  εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που έμειναν χωρίς δουλειά, θα νοιώσουν ότι υπάρχει κράτος…..

Μήπως πρέπει η «φιλική συμμετοχή» της Νέας Δημοκρατίας να περιοριστεί σε …ολίγων ακόμη ημερών εμφανίσεις ;

Πόσο μεγάλα και πόσο πλατειά είναι τα εξυπηρετούμενα συμφέροντα που νυχθημερόν απεργάζονται σενάρια επιμήκυνσης της θητείας αυτής της πληθυσμιακά ογκώδους και προσωπικά κακής ποιότητος εντολοδόχου «κυβέρνησης»;  Εντολοδόχου, διότι η πραγματική κυβέρνηση είναι ο Ράϊχενμπαχ, ο Όλι Ρεν, η Μέρκελ, ο Σαρκοζί και οι κάθε λογής επίτροποι.

Ήδη, μέσα σε λίγες μέρες θητείας αυτής της κυβέρνησης,  οι συντεχνίες των κρατικοδίαιτων υπαλλήλων των μέσων μαζικών μεταφορών εξασφάλισαν εξαίρεση από τo ενιαίο μισθολόγιο. Ήδη η συντεχνία των επαγγελματιών στα ταξί προαλείφεται για την εξασφάλιση της διατήρησης του κλειστού επαγγέλματος. Για το ίδιο προετοιμάζονται και οι συντεχνίες στα φορτηγά και στα βυτιοφόρα.

Ουδείς είναι σε θέση να «μαζέψει» την ΓΕΝΟΠ και τον Φωτόπουλο και τους άλλους καλοαμειβόμενους εργατοπατέρες που ποτέ τους δεν δούλεψαν. Ή μήπως υπάρχει κάποιος που μπορεί να «συμμαζέψει» τις άλλες κρατικοδίαιτες συντεχνίες, στο δημόσιο, στα νοσοκομεία, στους Δήμους κλπ. 

Όλες οι συντεχνίες βρίσκουν σιγά-σιγά προστάτες στη κυβέρνηση «ειδικού σκοπού».

Ουδείς όμως είναι  σε θέση να προστατεύσει το 1 εκατ. ανέργων του ιδιωτικού τομέα.

Ουδείς είναι σε θέση να προστατεύσει τα καταστήματα που κλείνουν, τις εταιρείες που βάζουν λουκέτο, τις επιχειρήσεις που καρκινοβατούν και τις χιλιάδες νέων ανέργων που θα προκύψουν άμεσα.

Μέσα στο σκηνικό αυτό, η  εντολοδόχος κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» καταρτίζει με στρουθοκαμηλισμό τον ευχολογιακό προϋπολογισμό, μιλώντας με περισσή θρασύτητα για πολιτικές και για πρόγραμμα με λύσεις στο πρόβλημα της κρίσης. 

Πώς είναι δυνατόν η Νέα Δημοκρατία, που έχει ένα κυβερνητικό «Guest Star πέρασμα», να μην αντιλαμβάνεται ότι αφού από τα μέλη αυτής της κυβέρνησης απουσιάζει η πολιτική ευθύτητας και ειλικρίνειας, είναι βέβαιο ότι προκειμένου να εξασφαλισθεί η εκλογική πελατεία στις εκλογές, θα βρεθεί πάση θυσία τρόπος περιφρούρησης των κάθε λογής συντεχνιακών προνομίων ;

Και πώς είναι δυνατόν, όταν το 2012 ορίζεται ως έτος εκλογών,  να εφαρμοσθεί ένας προϋπολογισμός που προβλέπει ισχυρή περικοπή προνομίων των συντεχνιών και συνεπώς μάχες και συγκρούσεις μαζί τους ; Πόσο μεγάλη φαυλότητα έχουν οι συντάκτες του….

Δεν είναι εμφανές ότι με τις βλακώδεις θεατρικές παραστάσεις των ανίκανων και αμετανόητων πολιτικών των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και του νεο-ΠΑΣΟΚ, πέφτει νερό στο μύλο της αριστεράς ;

Δεν είναι εμφανές ότι δίπλα στο  1 εκατ. ανέργων του ιδιωτικού τομέα και των άλλων που θα απολυθούν σύντομα, θα βρεθούν και όλοι όσοι αγανακτούν φοβούμενοι ότι θα χάσουν ό,τι λίγο τους έχει απομείνει ; Κι ότι η μόνη λύση αυτών των απροστάτευτων  θα είναι  οι δρόμοι με τις ανοικτές συγκρούσεις, για να διεκδικηθεί κυριολεκτικά το ψωμί τους ;

Μήπως πρέπει να μπει ένα τέλος σ’αυτή τη φαρσοκωμωδία της κυβέρνησης νέο-ΠΑΣΟΚ ;

Μήπως πρέπει η «φιλική συμμετοχή» της Νέας Δημοκρατίας να περιοριστεί σε …ολίγων ακόμη ημερών εμφανίσεις ;

ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΔΗΛΩΣΗ και ΕΘΝΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Οι ευρωπαϊκές πιέσεις για να υπογράψει ο Σαμαράς μια δήλωση που είναι απόλυτα εξευτελιστική για την χώρα πυκνώνουν.

Η επιμονή είναι πρωτόγνωρη αλλά και η άρνηση σθεναρή.

Απόλυτα προκλητική είναι η και ευθυγράμμιση του Παπανδρέου με τις απαιτήσεις των ευρωπαίων.

Θέλει με κάθε τρόπο να πετύχει την συνενοχή του Σαμαρά, αδιαφορώντας για τον θρυμματισμό της Εθνικής μας αξιοπρέπειας.

Και δεν διστάζουν οι κάθε λογής συνοδοιπόροι του να μιλούν για την αδιαλλαξία Σαμαρά.

Δεν είναι αδιάλλακτος ο Σαμαράς.

Το απέδειξε με την διαβεβαίωσή του για την ψήφιση της δανειακής σύμβασης της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου και με την στήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου.

Η άρνησή του είναι μια πράξη Εθνικής ευθύνης. Είναι μια συνεπής και Εθνικά υπερήφανη στάση, που αποτελεί την τελευταία γραμμή άμυνας για την αξιοπρέπεια της χώρας.

Μετά από δύο χρόνια αλλεπάλληλων συμβιβασμών, διαρκών επικύψεων, ασταμάτητων παραχωρήσεων, συνεχούς δουλοπρέπειας και απόλυτου ενδοτισμού, η αξιοπρεπής συμπεριφορά δημιουργεί ανησυχία.

Η Εθνοπρεπής συμπεριφορά ξενίζει.

Οι αντρίκιες κουβέντες και οι Εθνικές συμπεριφορές μας  λείψανε δύο χρόνια.

Η Ελλάδα θα ξαναγίνει Εθνικά υπερήφανη.

Η μετά Παπανδρέου εποχή, η μεταβατική, και μετά τι;

                               16 Νοεμβρίου 2011







http://www.elzoni.gr/html/ent/606/ent.15606.asp

Γράφει ο :   Σταμάτης Παπαβασιλείου        


Οι τίτλοι τέλους για την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου και η δημιουργία μεταβατικής κυβέρνησης ειδικού σκοπού υπό τον Λουκά Παπαδήμο, ενδεχομένως δημιουργούν προσδοκίες. Το περιβάλλον οπωσδήποτε θα ήταν καλύτερο, εάν αυτή η μεταβατική κυβέρνηση είχε επιτευχθεί τον περασμένο Ιούνιο, κάτω από πολύ λιγότερο οριακές συνθήκες, δυστυχώς όμως η προσπάθεια τορπιλίστηκε από τον Γιώργο Παπανδρέου.

Η ευρεία στήριξη της μεταβατικής κυβέρνησης, ως αλλαγή σελίδας στα πολιτικά δρώμενα γεννά ελπίδες για την υλοποίηση αφενός της αυστηρά προσδιορισμένης αποστολής της και αφετέρου της διενέργειας εκλογών που είναι και παραμένει η μοναδική λύση εξεύρεσης του τρόπου εξόδου από το σημερινό εφιάλτη.

Η προβαλλόμενη από εξωκοινοβουλευτικά κέντρα ισχύος, ανάγκη παράτασης του βίου της κυβέρνησης Παπαδήμου ακόμη και μέχρι το 2013, χωρίς μάλιστα να έχει δώσει «δείγματα γραφής», εκμεταλλεύεται και προκαταλαμβάνει την απογοήτευση των πολιτών και την απαξίωση έναντι των πολιτικών, και στοχεύει υποβαθμίζοντας την δημοκρατία και την ανάγκη νομιμοποίησης της πολιτικής εξουσίας, στον μετασχηματισμό της κοινωνίας προς ίδιον όφελος.

Τα προβλήματα βεβαίως είναι μεγάλα. Η ανεργία καλπάζει στο 18,4%, το δημοσιονομικό έλλειμμα «κλείνει» στο 9% του ΑΕΠ, το χρέος διαμορφώνεται στο 167% του ΑΕΠ, το spread είναι στις 2670 μονάδες βάσης, τα CDS στις 5600 μονάδες βάσης, η ύφεση στο 5,5%, με αποτέλεσμα η κοινωνία να υφίσταται ένα καταιγισμό φτώχειας, να εξαντλείται το οξυγόνο.

Η μεταβατική κυβέρνηση Παπαδήμου πρέπει να υποστηριχθεί και να επιτύχει.  Δεν πρέπει να επιβεβαιωθούν οι κάθε λογής κασσάνδρες που υποστηρίζουν ότι ο Παπαδήμος επελέγη ως μη πολιτικό πρόσωπο να χρεωθεί αυτός την οδυνηρή έξοδο από την ευρωζώνη, αφήνοντας «απ’έξω» τους πολιτικούς που δεν θα μπορούσαν να διαχειριστούν πολιτικά ένα τόσο σοβαρό θέμα.

Είναι όμως αναμενόμενο ότι, παρά τον σαφή προορισμό από πλευράς σκοπού της μεταβατικής κυβέρνησης Παπαδήμου, το πεδίο που θα κριθεί είναι η κοινωνία, που ήδη βρίσκεται σε οριακό σημείο, εξουθενωμένη από τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης Παπανδρέου, στα πρόθυρα κοινωνικής εξέγερσης.

Δυστυχώς τα προβλήματα είναι μεγάλα και σε διεθνές επίπεδο. Η Ευρώπη βυθίζεται σε πολιτική κρίση. Συνταγή για την οικονομική κρίση δεν υπάρχει. Όσα συμβαίνουν στην Ιταλία, μοιάζουν πολύ με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος μετάστασης στη Γαλλία. Η κρίση χρέους οδηγεί σε κατάρρευση και το κοινοβουλευτικό σύστημα αδυνατεί να διαχειριστεί τα προβλήματα και να αναχαιτίσει τις επιθετικές αγορές.

Επιπλέον, το διεθνές οικονομικό περιβάλλον έχει μεταβληθεί ραγδαία τις τελευταίες εβδομάδες και πλέον συζητείται ανοικτά το θέμα της διάσπασης του ευρώ.

Ελλοχεύει ο κίνδυνος, και είναι υπαρκτός, τα οικονομικά θέματα που ανέλαβε να φέρει σε πέρας η κυβέρνηση Παπαδήμου, δηλαδή την παραμονή της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ, την εξασφάλιση των επόμενων δόσεων και την εφαρμογή της συμφωνίας του Οκτωβρίου, να μην επιτευχθούν όπως προβλέφθηκαν. Κι αυτό επειδή :

1. Η ελληνική αποχώρηση από την ευρωζώνη είναι ήδη επεξεργασμένη από τις αγορές, και παραμένει ως μοναδικό αντικείμενο διερεύνησης ο τρόπος αποχώρησης, δηλαδή το άτακτο ή το συντεταγμένο σε συνδυασμό με τις εξόδους και άλλων χωρών.

2. Μετά τα πρόσφατα τεράστια προβλήματα της Ιταλικής οικονομίας, υπάρχει ο φόβος μήπως θεωρηθεί ξεπερασμένη η συμφωνία του Οκτωβρίου και να απαιτηθεί η αναθεώρησή της σε δύο σημεία : στο μεγαλύτερο «κούρεμα» του χρέους και στην μεταβολή του εθελοντικού χαρακτήρα.

Οπωσδήποτε, η παρούσα δυσμενής συγκυρία πρέπει να αντιμετωπισθεί με ρεαλισμό από την κυβέρνηση Παπαδήμου.

Η εξασφάλιση των επόμενων δόσεων και η αποφυγή της χρεοκοπίας και της εξόδου μας από την ζώνη του ευρώ αποτελούν την πρώτη επιτακτική ανάγκη για να εξασφαλισθεί το μέλλον της χώρας μας.

Η δεύτερη επιτακτική ανάγκη είναι να οδηγηθεί η χώρα μας σε εκλογές το ταχύτερο δυνατόν. Είναι ανάγκη να δοθεί ισχυρή λαϊκή εντολή στην επόμενη κυβέρνηση, για να αναλάβει με στοχευμένες δράσεις την εξυγίανση του κράτους ώστε να μπορέσει η χώρα μας να ανακάμψει και να αποφευχθεί η οικονομική καταστροφή και η εξαθλίωση των Ελλήνων, που θα ήταν το σίγουρο επακόλουθο εάν συνεχιζόταν η πολιτική ζωή της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου.

Για να μπορέσει η χώρα μας να ανακάμψει, η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις ερχόμενες εκλογές είναι απόλυτα αναγκαίο να δώσει έμφαση στην ανάπτυξη. Η ανάπτυξη αποτελεί τον μοναδικό δρόμο εξόδου από την κρίση διότι μειώνει τη σχέση του χρέους προς το ΑΕΠ, αυξάνει τα κρατικά έσοδα, μειώνει την ανεργία, βελτιώνει το βιοτικό επίπεδο κλπ.

Επιπλέον η ανάπτυξη αυτή επιβάλλεται να υποστηριχθεί από παράλληλες δράσεις, όπως την αύξηση εξαγωγών Ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών, την στοχευμένη κατανάλωση Ελληνικών προϊόντων κλπ. αλλά κυρίως από την εκμετάλλευση του πλούσιου υποθαλάσσιου χώρου μας σε κοιτάσματα υδρογονανθράκων, που απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο καθορισμός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (Ελληνική ΑΟΖ). Η έκταση της ελληνικής ΑΟΖ, εφόσον καθοριστεί, ξεπερνάει τα 147.000 χιλιόμετρα και παράλληλα αποκτά την κυριότητα του πλούτου του 90% του Αιγαίου.

Μόνο έτσι μπορούμε να ανακτήσουμε το χαμένο κύρος και την αξιοπιστία μας.

Αυτός είναι ο Εθνικός Στόχος, η αδέσμευτη και πραγματικά ανεξάρτητη Ελλάδα, η αξιοπρεπής και δημιουργική Ελλάδα, η πρωταγωνίστρια των εξελίξεων.

ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ

Τίτλοι τέλους για την δίχρονη διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, τίτλοι τέλους για τον Γιώργο Παπανδρέου.

Κλείνοντας τον κύκλο ζωής της η κυβέρνηση Παπανδρέου, αφήνει ανεξίτηλα τα σημάδια της.

Ίσως μόνο ένας «τρελός» και «καταθλιπτικός», όπως  σύμφωνα με την εφημερίδα Le Parisien χαρακτηρίστηκε ο Γιώργος Παπανδρέου από τον Νικολά Σαρκοζί, θα μπορούσε να «πετύχει» τόσα πολλά σε τόσο σύντομο χρόνο, πιστεύοντας ταυτόχρονα ότι είναι ο σωτήρας του τόπου και ότι ο λαός τον ακολουθεί.

Πέρα από τα κάθε λογής ψέματα, τις αοριστολογίες, την λασπολογία, την φαυλότητα και την ακραία υποκρισία, οι πληγές της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής θα αιμορραγούν για πολλά χρόνια.

Η προσπάθεια για απολογισμό, φέρνει στην επιφάνεια τραγικά αποτελέσματα.

Η ανεργία καλπάζει στο 18,4% όταν μόλις πριν δύο χρόνια ήταν στο 9%. Χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα οδηγήθηκαν στην ανεργία. Εκατοντάδες καταστήματα και εμπορικές επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο. Το πέπλο της βαθειάς ύφεσης έχει σκεπάσει τα πάντα. Το οξυγόνο στην αγορά τελειώνει.

Η οικονομία καρκινοβατεί. Το δημοσιονομικό έλλειμμα «κλείνει» στο 9% του ΑΕΠ, ξεπερνώντας τον στόχο  του 7,6% του ΑΕΠ από το Μεσοπρόθεσμο. Το χρέος από 113,4% του ΑΕΠ το 2009, σήμερα διαμορφώνεται στο 167%. Το spread, που αποτυπώνει την διαφορά των επιτοκίων των ελληνικών ομολόγων σε σχέση με τα γερμανικά, δηλαδή πόσο παραπάνω πληρώνει το ελληνικό κράτος σε σχέση με το γερμανικό για να δανειστεί από τις αγορές, από 150 μ.β. περίπου τον Σεπτέμβριο του 2009 σήμερα είναι στις 2670 μ.β. Τα CDS από 170 μ.β. περίπου τον Σεπτέμβριο του 2009 σήμερα  είναι στις 5600 μ.β. Αυτό σημαίνει ότι το ετήσιο κόστος ασφάλισης ομολόγων, ανά 10 εκατομμύρια ΕΥΡΩ, αυξήθηκε κατά 5,5 εκατομμύρια ΕΥΡΩ σε δύο μόλις χρόνια.

Το περιβάλλον είναι πλέον καταθλιπτικό. Η απορρόφηση του ΕΣΠΑ είναι υποτυπώδης. Τα έργα έχουν σταματήσει σε ολόκληρη την Επικράτεια. Οι αποκρατικοποιήσεις είναι μηδενικές. Οι ιδιωτικές επενδύσεις είναι ανύπαρκτες. Η ρευστότητα των τραπεζών ελαχιστοποιείται. Οι κάθε είδους οριζόντιες αφαιμάξεις μισθών, εισφορές, τέλη και φόροι διαρκώς μεγεθύνονται. Καθημερινά είναι ορατή η ανέχεια και η κακομοιριά που έχουν οδηγηθεί χιλιάδες νοικοκυριά.

Η υγεία είναι σε εφιαλτικό σημείο. Η μεγάλη μείωση των χρηματοδοτήσεων των νοσοκομείων, έχει σαν αποτέλεσμα τις ελλείψεις αναλωσίμων και τις αναβολές χειρουργείων. Το ΚΑΤ,  ένα από τα πλέον εξειδικευμένα και μεγάλα νοσοκομεία της χώρας, που εφημέρευε διαρκώς, σήμερα δεν μπορεί να εξυπηρετήσει ούτε τα επείγοντα περιστατικά και διαθέτει μια λίστα αναμονής για χειρουργεία που ξεπερνάει τα 400. Σε παρόμοια κατάσταση και ο «Ευαγγελισμός». Ακολουθούν και άλλα.

Στην παιδεία, για πρώτη φορά μεταπολεμικά ξεκίνησε σχολική χρονιά χωρίς τη δωρεάν διανομή βιβλίων από το Υπουργείο Παιδείας. Αντί βιβλίων διένειμαν στους μαθητές CD, αγνοώντας ότι υπάρχουν πολλά σπίτια χωρίς Η/Υ ή σπίτια με δύο και τρία παιδιά που η ύπαρξη ακόμη και ενός  Η/Υ δεν λύνει το πρόβλημα, επιβαρύνοντας τελικά τα ήδη ταλαιπωρημένα νοικοκυριά με την αγορά των βιβλίων από τα βιβλιοπωλεία. Για πρώτη φορά, σχολές σε Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. κινδυνεύουν να διακόψουν την λειτουργία τους λόγω έλλειψης χρημάτων.

Oι παλινωδίες, η κακοδιαχείριση των δημοσιονομικών μας, η παρουσίαση παραποιημένων στοιχείων και οι άπειρες αλχημείες, μας έχουν καταστήσει αναξιόπιστους έναντι των εταίρων μας στην Ε.Ε. Οι σχέσεις εμπιστοσύνης της Ελλάδας με την Ευρωζώνη έχουν διαρραγεί.

Ταυτόχρονα, η δεινή οικονομική κατάσταση του κράτους, μας έχει καταστήσει υπόλογους έναντι των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, που μέσω εκβιαστικών διλημμάτων απαιτούν την εκπλήρωση ταπεινωτικών απαιτήσεων. Έχουμε περιέλθει σε ένα είδος υποτέλειας, που υπονομεύει την εθνική μας κυριαρχία και είναι ορατός ο κίνδυνος να συρθούμε σε μια νέα Οδύσσεια.

Χωρίς αμφιβολία, έχουμε δώσει δικαιώματα για να «απολαμβάνουμε» αυτή την προσβλητική και ταπεινωτική μεταχείριση, πλην όμως η μεταχείριση αυτή είναι απαράδεκτη διότι πληγώνει την αξιοπρέπεια της χώρας, υπερβαίνοντας τα όρια. Δυστυχώς όμως η απερχόμενη κυβέρνηση ουδέποτε προέβαλε τις παραμικρές  αντιδράσεις.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ επιβάλλεται να ανακτήσουμε το χαμένο κύρος και την αξιοπιστία μας, δημιουργώντας την αδέσμευτη και ανεξάρτητη Ελλάδα.

Η ΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΦΡΟΣΥΝΗΣ

Ταράχτηκαν τα ήρεμα ευρωπαϊκά νερά χθες από το καραβάκι της «εθνικής αξιοπρέπειας», με την άρνηση του Σαμαρά να υπογράψει την δήλωση μνημονιακοφροσύνης.

Ταράχτηκαν όμως και τα ελληνικά παπαγαλάκια που είχαν ξεκινήσει τα μιλούν για διχασμό στη Νέα Δημοκρατία και για ξεπούλημα της αντιμνημονιακής πολιτικής, διαστρεβλώνοντας την εθνική αναγκαιότητα και το «αναπόφευκτο» αυτής, που οδήγησαν στην απόφαση της εφαρμογής των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου.

Μετά από δύο χρόνια αλλεπάλληλων συμβιβασμών, διαρκών επικύψεων στα κελεύσματα του Βερολίνου, συνεχών παραχωρήσεων των εθνικών θέσεων, τεράστιας δουλοπρέπειας και απόλυτου ενδοτισμού σε κάθε επικοινωνιακό εκβιασμό, είναι απόλυτα αναμενόμενο η εθνοπρεπής συμπεριφορά να ξενίζει.

Ο Όλι Ρέν μπορεί να αιτιολογεί την απαίτηση του με το δημοψήφισμα που ζήτησε πρόσφατα ο απερχόμενος πρωθυπουργός, κολλώντας το ταμπελάκι «αφερέγγυοι» στο ελληνικό λαό, η άρνηση όμως της υπογραφής είναι εθνικά υπεύθυνη και φερέγγυα στάση και αποτελεί την καλύτερη υπηρεσία των εθνικών μας συμφερόντων, αυτά που με την πρώτη ευκαιρία επιθυμούσε να  υποθηκεύσει προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία η απερχόμενη ανίκανη κυβέρνηση.

Επιτέλους ακούστηκε μια δήλωση εθνικά υπερήφανη, μια δήλωση με ψυχικό σθένος, μια δήλωση που αντιστέκεται.

Εμείς οι «αφερέγγυοι», όπως μας κατάντησε ο Παπανδρέου και η απερχόμενη ανίκανη κυβέρνησή του, μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς την 6Η δόση των οκτώ δις για την οποία μας εκβιάζουν οι φερέγγυοι και πολιτισμένοι ευρωπαίοι διαχειριστές.

Η αντρίκια απάντηση αξίζει περισσότερο !

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΚΑΜΨΗ

Η συμφωνία στην οποία κατέληξαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες στην Σύνοδο της Τετάρτης για «κούρεμα» 50% του ελληνικού χρέους, αποτελεί ένα κρίσιμο σημείο για την πορεία της Πατρίδας μας.

Η επαναφορά της βιωσιμότητας του χρέους σε βάθος δεκαετίας, η ανάκαμψη της εξαιρετικά εύθραυστης  και επίφοβης οικονομίας μας και όλα τα νέα δεδομένα, οφείλεται να αντιμετωπισθούν με ψυχραιμία και σωφροσύνη και όχι υπό το πρίσμα της εφήμερης κυβερνητικής θριαμβικής φρασεολογίας των πανηγυρισμών κατά το σύνηθες μετά από Συνόδους Κορυφής.

Άλλωστε αυτό που πριν λίγους μήνες η κυβέρνηση θεωρούσε καταστροφή, σήμερα το παρουσιάζει ως επιτυχία αυτογελοιοποιούμενη.

Οι αντιφατικές δηλώσεις του πρωθυπουργού είναι νωπές : «Η αναδιάρθρωση του χρέους είναι καταστροφή για τους πολίτες» Le Figaro 16/11/2010, «Ενδεχόμενη αναδιάρθρωση θα συνεπαγόταν κατάρρευση ελληνικών τραπεζών» STERN 23/3/2011, «Αναδιάρθρωση χρειάζεται η χώρα, όχι το χρέος» Κ.Ο. ΠΑΣΟΚ 15/4/2011, «Οι θυσίες του ελληνικού λαού πιάνουν τόπο και με την μείωση του χρέους έχουμε τη δυνατότητα να κλείσουμε τους λογαριασμούς με το παρελθόν και να μπούμε σε μία εποχή αναπτυξιακή, βασισμένη στις δικές μας δυνάμεις» 27/10/2011.

Οπωσδήποτε το «κούρεμα των 100 δισ.»  αποτελεί ελεγχόμενη χρεωκοπία, η οποία δεν συνιστά «πιστωτικό γεγονός» δηλ. απόλυτη χρεωκοπία, τουλάχιστον επί του παρόντος. Ουσιαστικά όμως η  Πατρίδα μας δεν θα μπορεί να δανειστεί από τις διεθνείς αγορές τουλάχιστον μέχρι το 2020, και υπό την προϋπόθεση το 2020 να έχει επιτευχθεί : ΧΡΕΟΣ = 120% x ΑΕΠ, δηλαδή κάτι χειρότερο από αυτό που παρέλαβε η κυβέρνηση το 2009 : ΧΡΕΟΣ = 115% x ΑΕΠ.

Μέχρι τότε θα είμαστε υποχρεωμένοι να καταγράφουμε ετήσια πρωτογενή πλεονάσματα, συνεπώς καλύπτοντας τα έξοδα από τα έσοδα του προϋπολογισμού, κάτι που ουδέποτε έχει συμβεί από τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο έως σήμερα. Η μη επίτευξη ετήσιων πρωτογενών πλεονασμάτων, θα αποτελεί λόγο αποβολής της Πατρίδας μας από την Ζώνη του Ευρώ και επιστροφής στη Δραχμή.

Αναμφίβολα λοιπόν, το «κούρεμα» αποτελεί την τελευταία ευκαιρία, ή διαφορετικά την τελευταία παρέμβαση της Ε.Ε. πριν από την έξοδό μας από την Ευρωζώνη.

Επιβάλλεται επομένως και πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό ότι η τελευταία αυτή ευκαιρία  και οι όποιες προοπτικές που παρουσιάζονται, συνδέονται απόλυτα με την κυβέρνηση που θα διαχειριστεί τον Εθνικό Σκοπό, την δημιουργία πραγματικής ανάπτυξης και την ανατροφοδότηση της οικονομίας με ρευστότητα, που σχετίζονται απόλυτα με το τραπεζικό σύστημα. Αυτό άλλωστε δηλώνει και ο πρωθυπουργός : «η τελική ευθύνη για την υλοποίηση του προγράμματος είναι της ελληνικής κυβέρνησης, της ελληνικής Βουλής, του ελληνικού δημοσίου».

Κάνοντας μια αναδρομή των δύο τελευταίων ετών και ιδιαίτερα του 2011, προκύπτει αβίαστα ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν έχει την εμπιστοσύνη ούτε καν την ανοχή του λαού για να διαχειρισθεί την τελευταία αυτή ευκαιρία. Δυστυχώς όμως ούτε και μπορεί, διότι αφενός τα μέτρα που μέχρι σήμερα ελήφθησαν δεν έχουν αποδώσει και αφετέρου η πρόσφατη εξέλιξη για κούρεμα 50% αποτελεί τον ορισμό της αποτυχίας της κυβέρνησης.

Πρόκειται για την κυβέρνηση που μας έφερε έως εδώ. Για την κυβέρνηση του «λεφτά υπάρχουν», του «Τιτανικού», «της χώρας των διεφθαρμένων», για την κυβέρνηση που «φούσκωσε» το έλλειμμα του 2009, για την κυβέρνηση που δεσμευόταν για την μη υπαγωγή μας στο ΔΝΤ και την ίδια ώρα συνομιλούσε κρυφά με τον Στρός Σκάν για την υπαγωγή μας, κι αργότερα που δεσμευόταν κατά το 1^ο Μνημόνιο για την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές το 2012, για την κυβέρνηση της αλλαγής από Τ3 σε Τ10 για τον διακανονισμό πωλήσεων των τίτλων του Ελληνικού Δημοσίου, για την κυβέρνηση της μηδενικής απορρόφησης του ΕΣΠΑ, των μηδενικών αποκρατικοποιήσεων, για την κυβέρνηση που ποινικοποίησε την ιδιωτική πρωτοβουλία και έστειλε στις ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, για την κυβέρνηση της παύσης των έργων σε ολόκληρη της Επικράτεια, για την κυβέρνηση της βαθύτερης ύφεσης στην σύγχρονη ιστορία της Πατρίδας μας, για την κυβέρνηση της φαυλότητας, του ψεύδους και της υποκρισίας, που έχει οδηγήσει στην ανέχεια και στην κακομοιριά χιλιάδες νοικοκυριά, για την κυβέρνηση που υπονομεύει την εθνική κυριαρχία σύροντας την Πατρίδα μας σε μια νέα Οδύσσεια.

Πρόκειται για την κυβέρνηση των αυλικών, των κολλητών, των κηπουρών, των φίλων, των κατεξοχήν αρεστών και όχι άριστων, για την κυβέρνηση που κουμάντο κάνουν οι μαμάδες, τα αδέρφια, οι λέσχες και οι ευρωπαίοι και υπερατλαντικοί πατρώνοι.

Πρόκειται για μια αμήχανη κυβέρνηση που πειραματίζεται συνεχώς, με πειραματόζωο τον Ελληνικό λαό, και καταφέρνει να αποτυγχάνει διαρκώς.

Είναι δυνατόν η κυβέρνηση που παρέλαβε το 2009 : ΧΡΕΟΣ = 115% x ΑΕΠ, και κατάφερε μέσα σε δύο χρόνια και το χρέος να αυξήσει αλλά κυρίως να κατακρημνίσει το ΑΕΠ με την μεγάλη ύφεση, επιτυγχάνοντας : ΧΡΕΟΣ = 170% x ΑΕΠ περίπου, να μπορέσει να αναγεννήσει όσα κατέστρεψε  και να επανεκκινήσει την οικονομία ;

Είναι δυνατόν η κυβέρνηση ως δια μαγείας να λειτουργήσει ως κυβέρνηση με πρόγραμμα και αρχές για την σωτηρία της πατρίδας και την εθνική ανάκαμψη και όχι ως περιπλανώμενο πειραματικό τσίρκο ; 

Δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία, ότι αυτή τη κρίσιμη στιγμή των μεγάλων αποφάσεων, αυτή την κρίσιμη στιγμή της «τελευταίας ευκαιρίας», πρέπει ο Λαός να αποφασίσει ποιος θα έχει τα ηνία της χώρας, ποιός θα διαχειριστεί τον Εθνικό Σκοπό για την παραμονή στην Ζώνη του Ευρώ. Δεν υπάρχουν πλέον χρονικά περιθώρια. Δεν υπάρχουν πλέον χρόνοι για πειραματισμούς.

Απαιτείται άμεσα, τώρα, να υπάρξει δημοκρατική διέξοδος μέσα από εκλογές και παράλληλα, μέσα από ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με τον λαό, η οργάνωση ενός πανίσχυρου παλλαϊκού και πατριωτικού κινήματος που θα επιβάλλει την οικοδόμηση μιας ανεξάρτητης οικονομικά και εθνικά υπερήφανης Ελλάδας.