Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και οι υποθέσεις ΕΛΣΤΑΤ…Τ+3 / Τ+10…..CDS

Η υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ είναι αναμφίβολα μια ιδιαίτερα σοβαρή υπόθεση διότι σχετίζεται με την ύπαρξη ή μη της τεχνητής διόγκωσης του ελλείμματος του 2009, και συνάμα  αποτελεί την πρώτη από μια σειρά κρίσιμων υποθέσεων, που σχετίζονται με όσα ακολούθησαν την διόγκωση αυτή.

Κι αυτό διότι μόνο με το μεγαλύτερο ή το μικρότερο έλλειμμα δεν οδηγείται μια χώρα σε πτώχευση, αν δεν συμβούν και ορισμένα άλλα γεγονότα. Και για την ακρίβεια, πτωχεύει όταν τα επιτόκια δανεισμού της γίνονται υπερβατικά ή όταν αποκλείεται ο δανεισμός της.

Και μπορεί μεν οι όποιες πολιτικές ευθύνες που ενδεχομένως θα αναδειχθούν από την δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης της ΕΛΣΤΑΤ να έχουν παραγραφεί, αλλά οι ποινικές ευθύνες όσων δεν ήσαν πολιτικοί, τόσο για την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ, όσο και για τα γεγονότα που ακολούθησαν, δεν παραγράφονται.

Ποια είναι λοιπόν αυτά τα γεγονότα που ακολούθησαν την διόγκωση του ελλείμματος του 2009 ;

Λίγες ημέρες αργότερα από την ημερομηνία των εκλογών του 2009, στις 22.10.2009, η Τράπεζα της Ελλάδος  σε συνεννόηση με τον τότε ΥΠΟΙΚ Παπακωνσταντίνου και κατόπιν αιτήματος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, προέβη σε αλλαγή του κανονισμού του συστήματος διακανονισμού πωλήσεων των τίτλων του Ελληνικού Δημοσίου από Τ3 σε Τ10 (αριθμ.πρωτ. 690 και 691). Δηλαδή, από την ημερομηνία που κάποιος επενδυτής πωλούσε τίτλους του Ελληνικού Δημοσίου, είχε προθεσμία δέκα (10) ημερών να παραδώσει τους τίτλους που πώλησε, αντί των τριών (3) που ίσχυαν μέχρι 22.10.2009.

Με αυτόν τον τρόπο άνοιξε η πόρτα στο short selling, που είναι η άμεση πώληση τίτλων που είτε δανείστηκαν είτε δεν υπάρχουν, και η αγορά τους σε επόμενη χρονική φάση, όταν θα έχει μειωθεί η τιμή τους, προκειμένου να διασφαλιστούν τα κέρδη.

Έτσι αρκετοί «μυημένοι», άρχισαν να πωλούν τίτλους του Ελληνικού Δημοσίου που δεν κατείχαν και αφού έριχναν την τιμή τους, τους αγόραζαν  σε χαμηλότερη τιμή για να τους παραδώσουν μέχρι και 10 ημέρες αργότερα.

Το παιχνίδι αυτό των εκατομμυρίων κερδών, πρακτικά υποστηρίχθηκε, εκουσίως ή ακουσίως θα το αποφασίσει η δικαιοσύνη, από τον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και τους συνεργάτες του, με τις γνωστές δηλώσεις για Τιτανικό, για την Ελλάδα που βουλιάζει, για τους φοροφυγάδες και τεμπέληδες Έλληνες κλπ.

Στη πορεία, το χρονικό διάστημα της εκκαθάρισης των εν λόγω τίτλων του Ελληνικού Δημοσίου, συχνά υπερέβαινε και τις δέκα (10) ημέρες. με την ανοχή των ελληνικών τραπεζών, οι οποίες δρούσαν πρακτικά ως μεσάζοντες.

Και επιπλέον αυτού, η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών με νέο αίτημά της, που έγινε δεκτό στις 10.12.2009, και με το επιχείρημα ότι το αιτούσαν οι διεθνείς οίκοι που εμπορεύονταν τα ομόλογα, ζήτησε και επέτυχε να μην επιβάλλονται κυρώσεις για τον short seller, ο οποίος δεν θα είχε να παραδώσει τους τίτλους μετά την δέκατη (10^η) ημέρα.

Σίγουρος τρόπος δηλαδή να κερδοσκοπήσει κάποιος εις βάρος της Πατρίδας μας, χωρίς το παραμικρό ρίσκο.

Δεν είναι δε τυχαίο ότι τα spreads, από τις 22.10.2009 και μέσα σε ένα διάστημα πέντε (5) μηνών περίπου, εκτινάχθηκαν από περίπου 110 σε 450 (!), με αποτέλεσμα να αιτιολογείται ένα τετραπλάσιο επιτόκιο δανεισμού από ότι κατά το παρελθόν.

Αυτό το παιχνίδι χρεοκοπίας της Ελλάδος, κράτησε μέχρι 08.04.2010, όπου με νέα απόφαση επεβλήθη ο διακανονισμός του short selling να γίνεται σε μια μόνο ημέρα (Τ+1).

Ίσως επειδή άρχισε να γίνεται αντιληπτό το σκανδαλώδες του θέματος, ίσως όμως επειδή επετεύχθη αυτό που επιθυμούσαν οι κύκλοι που το δημιούργησαν.

Η ζημιά όμως από αυτήν την προκλητική «εθνική μειοδοσία» , είχε ήδη γίνει.

Με ανύπαρκτο ρίσκο, το κόστος δανεισμού της χώρας μας εκτοξεύθηκε υψηλότερα από αυτό του Ιράκ (!).

Ο Ελληνικός λαός φορτώθηκε δισεκατομμύρια ευρώ πρόσθετα τοκοχρεολύσια.

Και τα κέρδη των short sellers, δισεκατομμύρια ευρώ στις τσέπες τους από τον ιδρώτα του Ελληνικού λαού.

Επενδύθηκαν βέβαια πολύ σύντομα, σε CDS, δηλαδή σε ασφάλιστρα κινδύνου χρεοκοπίας της Ελληνικής οικονομίας, αποκομίζοντας σε ένα χρόνο εκατονταπλάσια κέρδη…..

Είναι λοιπό επιτακτική ανάγκη, η Ελληνική Δικαιοσύνη να εξετάσει σε βάθος την πλήρη υπόθεση.

Να μην δεχθεί επηρεασμούς ούτε από την κυβέρνηση, ούτε από πολιτικούς, ούτε και από ξένους παράγοντες.

Να σταθεί στο ύψος που της αρμόζει, και να βγάλει στο φως όλη την αλήθεια.

Για το Ελληνικό Έθνος, για τον Ελληνικό λαό. 

ΕΛΣΤΑΤ… Εθνική τραγωδία ή Εθνική συνείδηση ;

Μετά το βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, με το οποίο αρνείται το «κλείσιμο» της υπόθεσης ΕΛ.ΣΤΑΤ. και επιστρέφει τον φάκελο στην Ευελπίδων με την εντολή να διενεργηθεί περαιτέρω έρευνα και να αξιολογηθούν εκ νέου στοιχεία της υπόθεσης τα οποία είτε δεν ελήφθησαν υπόψη από την διωκόμενη πειθαρχικά ανακρίτρια κα Πεδιαδίτη είτε δεν αξιολογήθηκαν επαρκώς, πιστεύω πως αξίζει να αναδειχθούν τα πρόσωπα που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στο «άνοιγμα» αυτής της υπόθεσης.

Ξεκινώ με την Ζωή Γεωργαντά,  τη γνωστή σε όλους θαρραλέα καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και πρώην μέλος του Δ.Σ. της ΕΛ.ΣΤΑΤ. , που από την αρχή («Ελευθεροτυπία» 28.05.2011, «Ελευθεροτυπία» 16.09.2011, «real fm 97,8» 16.09.2011 κλπ.) κατήγγειλε με πλήρη στοιχεία  την τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος του 2009 κι εν συνεχεία αποκάλυψε τις μεθοδεύσεις της ανακρίτριας, που οδήγησαν τελικά στην πειθαρχική της δίωξη. Βεβαίως, είναι δύσκολο να πιστέψει κάποιος ότι η ανακρίτρια κα Πεδιαδίτη λειτουργούσε αφ’ εαυτής….. Ακολούθησε πληθώρα καταγγελιών της, από το 2013 (εφημερίδα «Το Παρόν», περιοδικό «Επίκαιρα» κλπ.) μέχρι σήμερα που μέσω των γνωστών καταθέσεων υπομνημάτων κατήγγειλε ότι από την επίμαχη δικογραφία είχαν χαθεί κρίσιμες καταθέσεις και δικόγραφα. Αντίστοιχες καταγγελίες για το έλλειμμα του 2009 έχει κάνει μέσω υπομνήματός του στην Εισαγγελία και ο πρώην Αντιπρόεδρος της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Νίκος Λογοθέτης.

Οπωσδήποτε ο Γιάννης Αδαμόπουλος, ο πρώην Πρόεδρος ΔΣΑ, που μετά την από 29.09.2011 κατάθεση μηνυτήριας αναφοράς σχετικά με τη διάπραξη σοβαρότατων αξιόποινων πράξεων από την ΕΛ.ΣΤΑΤ. για την παράνομη διόγκωση του ελλείμματος του 2009, κατέθεσε στις 19.08.2013 έγγραφο στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, ζητώντας να αποφευχθεί μία διεκπεραιωτική διαδικασία και να πραγματοποιηθεί ουσιαστική και ενδελεχής διερεύνηση όσων καταγγέλλονται και να αναζητηθούν οι ευθύνες από όπου κι αν αυτές προκύπτουν. Ακολούθησε αντίστοιχη αναφορά του στις 26.08.2013, από την Συντονιστική Επιτροπή των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος. Αυτά τα έγγραφα ήταν η ουσιαστική αιτία που υποχρέωσε το Συμβούλιο Εφετών στην απόφαση για το «άνοιγμα» του φακέλου ΕΛ.ΣΤΑΤ., και επιπλέον αποτέλεσαν το έναυσμα για την διενέργεια πειθαρχικής έρευνας και την εν συνεχεία άσκηση πειθαρχικής δίωξης στην ανακρίτρια κα Πεδιαδίτη.  

Δεν πρέπει να αγνοηθούν οι πρώην Οικονομικοί Εισαγγελείς Γρηγόρης Πεπόνης και Σπύρος Μουζακίτης, που  πρότειναν την ποινική δίωξη, και μάλιστα σε βαθμό κακουργήματος, των επικεφαλής της ΕΛ.ΣΤΑΤ., ως υπόπτων για τη διάπραξη σειράς αδικημάτων – ιδίως λόγω μη προβολής αυτονόητων διαχρονικών επιχειρημάτων με βάση τα διεθνή λογιστικά πρότυπα – τα οποία είχαν ως αντικείμενο και την τεχνητή διόγκωση του ύψους του δημοσιονομικού ελλείμματος αλλά και τις εντεύθεν βαρύτατες επιπτώσεις σε βάρος του Ελληνικού Λαού.

Οι πρώην Οικονομικοί Εισαγγελείς, έφτασαν στο σημείο να υποβάλουν ως και την παραίτησή τους, αφήνοντας αιχμές για παρεμβάσεις στο έργο τους.

Τέλος, ο Νίκος Χατζηνικολάου και η εφημερίδα RealNews, που για τρείς συνεχόμενες Κυριακές έχοντας πρωτοσέλιδο το μέγα σκάνδαλο της ΕΛ.ΣΤΑΤ., και με την δημοσιοποίηση της  απόρρητης έκθεσης από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, σύμφωνα με την οποία, η αλλοίωση των δημοσιονομικών στοιχείων οδήγησε σε διόγκωση κατά 14 ΔΙΣ του ελλείμματος, «ανέβασε» το θέμα όσο πιο έντονα μπορούσε.

Αξέχαστο το : «Να κάτσουν οι προδότες στο σκαμνί», όταν από σχεδόν όλα τα ΜΜΕ δεν ακουγόταν το παραμικρό.

Τώρα πλέον που ανοίγει ξανά ο φάκελος ΕΛ.ΣΤΑΤ. για την Δικαιοσύνη, είναι η τελευταία ευκαιρία να μην απεμποληθεί δολίως το κύριο νομικό επιχείρημα της Ελλάδος απέναντι στο οικονομικό έγκλημα που πλέον εξελίσσεται σε Εθνική τραγωδία.

Τυχόν δόλια συγκάλυψή του, θα αφαιρούσε το νομικό όπλο της Ελλάδος όχι μόνον για την διαγραφή του χρέους που προέκυψε εκτός των δομών της ΕΕ και της ελεύθερης αγοράς, αλλά και της διεκδίκησης από το ΔΝΤ και την ΕΚΤ καθώς και από φυσικά πρόσωπα, των απαιτήσεων αποζημίωσης για την ζημιά που υπέστη η χώρα εξαιτίας του «μηχανισμού στήριξης».

Κι επιπλέον, είναι η τελευταία ευκαιρία να συσταθεί η μία και μόνη Εξεταστική Επιτροπή για την διερεύνηση του πώς οδηγηθήκαμε στο Μνημόνιο.

Όχι επειδή εκκρεμεί σαν προεκλογική υπόσχεση του Πρωθυπουργού.

Αλλά επειδή επιβάλλεται από την Εθνική μας συνείδηση.

Επειδή δεν πρέπει να φυγαδευτεί η πράσινη συμμορία του Παπανδρέου.

Επειδή πρέπει να λογοδοτήσουν επιτέλους, γιατί εξακολουθούν με περίσσεια θράσους να μας κουνάνε το δάχτυλο, επιρρίπτοντας πρόστυχα τις ευθύνες στην πενταετία του Κώστα Καραμανλή, παριστάνοντας τους τιμητές.