ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Μεγάλωσα σε μια εποχή που στην μη κομμουνιστική αριστερά πρυτάνευε η λογική με την πολιτική προσέγγιση του μεγάλου Λεωνίδα Κύρκου και την λειτουργικότητα του Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Κυριαρχούσε ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της πατρίδας μας με εκείνο το αξέχαστο ΝΑΙ στην ΕΟΚ των ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ.

 

Η απουσία και των δύο πια, αποδεικνύει το δυσαναπλήρωτο κενό που άφησαν.

Κι αυτό επειδή σήμερα, η μη κομμουνιστική αριστερά είναι οργανωμένη με ένα γκρουπουσκουλίτικο πολυσυλλεκτισμό που αποτελεί τον ΣΥΡΙΖΑ. Διαφορετικές ιδεολογικά ομάδες, προσφέρουν ένα πανόραμα αντιφατικών απόψεων και τάσεων. Η μία ομάδα είναι εναντίον της Ευρώπης και του ευρώ. Η άλλη είναι υπέρ του ευρώ και εναντίον του χρέους (το οποίο πλέον είναι αποκλειστικά προς την Ευρώπη). Κάποια άλλη προβληματίζεται για το ευρώ και άλλη είναι υπέρ της επιστροφής στη δραχμή.

Αποτέλεσμα της αυτονομίας των ομάδων είναι οι γκάφες που διαπράττουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όταν αποφαίνονται για τα οικονομικά και για εθνικά θέματα, αποδεικνύοντας την προχειρότητα, τον ερασιτεχνισμό, την έλλειψη προγράμματος και την ασχετοσύνη. Τουλάχιστον θυμηδία προξενεί η πρόσφατη (!) διαπίστωση  του μεγέθους του οικονομικού προβλήματος της χώρας μετά από μία προεκλογική επίσκεψη στελεχών του στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, υποχρεώνοντας πλέον τον ΣΥΡΙΖΑ να επεξεργαστεί και να δημοσιοποιήσει σήμερα, 15 μέρες πριν τις εκλογές το οικονομικό του πρόγραμμα, καθώς αυτό γράφτηκε την περίοδο 2006-2009 όπου οι συνθήκες ήταν διαφορετικές.

Παρά την διαφορετικότητα όμως των τάσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσω των «αντιμνημονιακών» συνθημάτων και της φρασεολογίας του, εκμεταλλεύεται την ευκαιρία, με επιτυχία απ’ότι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, και εφαρμόζει την λογική του λαϊκού μετώπου, με στόχο το «ψάρεμα» ψηφοφόρων από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα.

Τα λαϊκά μέτωπα όμως, όπου και όποτε υπήρξαν, ένωναν δεξιούς με αριστερούς με κεντρώους και κομμουνιστές κατά του φασισμού. Και αυτή ακριβώς η διαφορά, αποδεικνύει την υποκριτική και οπορτουνίστικη συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ  αλλά και την πλάνη όσων τον ακολουθούν.

Η υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ διαφαίνεται και από τις καθημερινές «καινοτόμες» προτάσεις και δηλώσεις των στελεχών του :  «Τα χρήματα των καταθετών στις τράπεζες, θα αξιοποιηθούν για στήριξη δημόσιων, κοινωνικών και ιδιωτικών επενδύσεων» - Στρατούλης, «Άμεση αποκατάσταση μισθών και συντάξεων και αναγκαίες προσλήψεις σε κοινωνικούς τομείς» -  Βούτσης, «Θα μειώσουμε κι άλλο τις αμυντικές δαπάνες  και θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία» - Μπαλάφας, «Διακοπή της αποπληρωμής του δημόσιου χρέους και διαπραγμάτευση με τους πιστωτές για τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους των οφειλών» - Στρατούλης, «Φορολόγηση του τζίρου των επιχειρήσεων και αύξηση φορολογικών συντελεστών» - Σταθάκης, που όλες συγκλίνουν στην ίδια κατεύθυνση, αποκαλύπτοντας με τον καλύτερο τρόπο αφενός την πλήρη περιφρόνηση για την ελεύθερη οικονομία, την ιδιωτική πρωτοβουλία και την επιχειρηματικότητα, καθώς και την επιδίωξη κατάργησής της στα πλαίσια ενός βαθυκρατικού παραδείσου και αφετέρου την εθνική εξαθλίωση.

Και πώς αλλιώς δεν θα ήταν στόχος η εθνική εξαθλίωση, αφού 5 από τα 19 μέλη της διοικούσας επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ αυτών και ο βαθύς γνώστης της οικονομίας κ. Δημήτρης Στρατούλης, υπήρξαν μάρτυρες υπεράσπισης των κατηγορουμένων για την τρομοκρατία.